Friday, March 30, 2007

Thema: Groen

Op zoek naar groen informatie op het internet vond ik ook nog het inspirerende artikel van Rien Vroegindeweij
Rien Vroegindeweij (1944) woont en werkt in Rotterdam. Publiceerde gedichten en proza in tijdschriften en bundels en schreef diverse boeken over Rotterdam.
Hij was columnist van het Rotterdams Dagblad.
Door zijn stuk: De kleur van het paradijs, werd ik over de streep getrokken om in dit project over Katendrecht met GROEN aan de gang te gaan.

Enkele zinnen uit zijn tekst:
Groen is de eerste kleur van de wereld.
Groen is maakbaar.
Groen is het planmatige groen van stadsparken en plantsoenen, de planten op het dakterras van een woontoren en in de vensterbank van een rijtjeshuis, de zieltogende struiken in de middenberm van een verkeersweg, de door bouwgronden bedreigde weiden en polders, de schaarse bossen, het groen van de nationale natuurparken.
Groen is de kleur van het paradijs.
Groen is politiek


Genoeg aanknopingspunten dus om hiermee aan de slag te gaan. Ik zou graag een caleidoscopisch portret - in allerlei groenschakeringen - maken, van dit stukje Rotterdam. Niet noodzakelijkerwijs alleen maar natuurlijk groen, al ligt het er ook nog aan wat tijdens de besprekingen hierover gezegd zal worden.
Kortom, omdat ik nu eenmaal een keuze moet maken, laat ik al die andere plannen even in de ijskast liggen, maar dat wil niet zeggen daar ik daar geen gat in zie.

NB. de foto's laten nog even op zich wachten, omdat ik de laatste tijd drukker ben geweest met fotograferen, theoretisch onderzoek en schrijven dan met het verwerken van alle foto's die ik heb gemaakt!

Tijd voor een keuze

Tja en dan moet er toch weer een keuze gemaakt worden. Hoewel ik ondertussen barstte van de ideeën, was mijn eerste gedachte bij het lezen van allerlei informatie over Katendrecht een groene insteek, omdat ik heel veel teksten tegenkwam waar iets over GROEN instond:

Aan de ene kant uitkijkend over de Maas, aan de andere kant genieten van de serene rust van het groene binnenterrein.
Een groen en open park.
Ooit was het dorp Katendrecht omgeven door lommerrijke buitenplaatsen.
Deze vroegere “Tuin”van Rotterdam keert weer terug, want de wijk wordt groen, heel groen met een uitgestrekt wijkpark midden in Katendrecht.
De zuidkades van Katendrecht zijn bijna 1,8 kilometer lang, wat exact een zeemijl is. Het is de bedoeling deze kades ‘groen’ in te richten, zodat je als het ware het schiereiland gemakkelijk kan rondwandelen met steeds een prachtig uitzicht op het water rondom Katendrecht.

Dus Katendrecht wás groen en het moet weer groen worden!

Uit het rapport van de GGD:

Groen en buitenruimte
De combinatie van groen en water vormen een sterke kwaliteit voor Katendrecht. Het maakt het tot een gebied dat bijna alles in zich heeft. Brede groene lanen versterken deze sfeer. Het is van belang het groen en de publieke buitenruimte te ontwikkelen voor gebruik door alle Katendrechters en bezoekers van het gebied. Gebruikskwaliteit, flexibiliteit en vooruit kijken (hoe verandert de demografie?) zijn hierin sleutelwoorden. Het groengebied moet ‘met liefde’ worden beheerd. De kades en het groen rondom kunnen een aantrekkelijke wandel/fietsroute vormen, op de eerste plaats voor de bewoners zelf. Mogelijkheid tot regulier bewegen dicht bij huis is een sterke troef voor gezondheid en welbevinden.

Veiligheid
Het groengebied moet overzichtelijk worden ingericht en op een veilige manier toegankelijk zijn vanaf meerdere zijden.

Vervolg van mijn ontmoeting

Ik had gelezen dat aan het einde van de 19e eeuw de drukte van de Rotterdamse haven een toeloop tot gevolg had van mensen in Zeeland en Noord-Brabant, omdat er veel werkeloosheid was vanwege een crisis in de landbouw. Tussen 1894 en 1908 werden daarom op Katendrecht veel nieuwe huizen gebouwd. Het kerkje uit de Parochie "H. Margaretha Maria Alacoque" is als zodanig in gebruik geweest van 1878 tot 1999, volgens de informatie uit het gemeentearchief van Rotterdam.

De man met de hond zei dat hier eens in de maand Fred Keesen vond ik veel meer info over De Oase (zie linkerkant van zijn weblog).

Er kwamen een paar mensen aanlopen die naar binnen gingen en ik begreep dat in het pand ook vluchtelingen woonden. Nog iets waar een interessant verhaal achter kan zitten. Ik heb Robert, want zo bleek hij te heten, om zijn telefoonnummer gevraagd, zodat ik hem eventueel nog eens kan benaderen voor informatie. We waren inmiddels bij het Kaappark aangekomen en daar kon hij zich nog steeds erg kwaad over maken, zei hij, omdat de landschapsarchitect de oude bomen die er stonden weggehaald had. Er waren wel nieuwe voor in de plaats gezet, maar dat was geen verbetering. En wat had je nu, een paar veldjes narcissen in het gras!

Na dit gesprek met Robert had ik opnieuw voldoende stof om over na te denken.

Ontmoeting


Van Ben hebben we een hoop interessants gehoord over nieuwe ontwikkelingen op Katendrecht, maar ik had ook al veel op internet gevonden. Veel daarvan heb ik al op ons blog gezet. Daartussen zitten ideeën genoeg (ouderen, Chinezen, architectuur) om er fotografisch gezien wat van te maken en al zwervende over het bijna-eiland komen er nog meer bovenborrelen.
Op een zaterdag kwam ik met hem in contact, de man met de hond zal ik hem maar even noemen. Dat het ’s avonds zo mooi was om foto’s te maken, vertelde hij. De Erasmusbrug was dan paars, de kubus daarginds boven op de loods was groen verlicht. Vanaf deze plek had je een prachtig uitzicht. Op mijn vraag of het ‘s avonds wel veilig was hier, gaf hij als antwoord dat ik wel iemand mee moest nemen, een vriend of zo. Als hij in de avonduren zijn hond uitliet voelde hij zich toch niet echt prettig. ‘s Morgens was het ook interessant, want dan deed een oude Chinees hier zijn Tai Chi oefeningen. Ik begon over de academie en onze opdracht in deze wijk en vroeg of hij hier woonde. Dat deed hij, al kwam hij niet hier vandaan, maar van de Veluwe en hij miste zijn bossen wel.Gelukkig stonden hier nog wel wat oude iepen. Een deel ervan was ertussenuit gehaald en naar de andere kant van het schiereiland verhuisd, om de bomen wat evenrediger te verdelen.
Al pratende liepen we met elkaar op, want hij wilde me laten zien waar de r.k. kerk was met de versierde panelen. En zo liepen we ook even binnen bij het wijkmuseum Katendrecht aan de Rechthuislaan, waar nu een kunstschilder een galerie heeft. Boven in het pand woonde volgens mijn informant nog steeds de kunstenaar Wally Elenbaas, 94 jaar oud. Bij het kerkje, een pand met een kruis aan de muur, bewonderde ik de panelen met een voorstelling over de geschiedenis van Katendrecht.

Nog wat eerste indrukken











Ik was nog niet eerder op Katendrecht geweest, al had ik er wel al e.e.a. over gelezen en gehoord. Mijn eerste indrukken waren dat er op fotografisch gebied best wel wat te beleven viel voor mij: oude dichtgetimmerde panden, indrukwekkende loodsen, een oud pakhuis, kleurrijke bewoners, overwoekerd groen, roodstenen nieuwbouw, water, binnenschepen.

Na een introductie over Katendrecht door Ben van de Wevering van de KBO (Katendrechtse Bewoners Organisatie) in het buurthuis op de Fruitlaan, mochten we even op een afgesloten binnenterrein rondkijken en in een huizenblok en daar zag ik veel interessante zaken. Later liepen we nog een rondje om het schiereiland, waarbij naast het alom vertegenwoordigde water voornamelijk de nieuwbouw opviel: de woontorens, maar ook een schooltje in de vorm van een boot, een met hekken afgesloten speeltuin en het open Kaappark, met op de achtergrond de vrije kavels. Tijdens deze verkenningsronde over het schiereiland leken de appartementen aan de rivier me toch best aantrekkelijk. 't Is dat ik (liever) niet in Rotterdam wil wonen, laat staan op Katendrecht, hoewel ik de skyline en de uitstraling van de hoogbouw wel heel aantrekkelijk vind. Misschien dat over een jaar of wat de zaken er anders voor staan, maar nu bevalt het leven in (een huis met tuin) in een rustige buitenwijk me nog wel. Zeker als ik daarna de andere kant van het complex heb gezien. Zo kaal, zo strak en zo weinig groen, al worden er wel pogingen gedaan om daar wat aan te veranderen.
Hoe aantrekkelijk men het ook probeert te maken voor oude, maar naar mijn idee vooral voor nieuwe bewoners, voorlopig ziet het er allemaal nog niet echt attractief uit. Ook de criminaliteit die er toch nog veel is, lokt niet uit om er met een prettig gevoel rond te lopen, al vergeet je dat weer snel als je op de kades loopt, zon op de bol en neus in de wind.

Tuesday, March 20, 2007

Met de watertaxi

Danny, met op de achtergrond Katendrecht en daarachter Montevideo.


Sunday, March 18, 2007

Katendrecht


Vorige week zaterdag hebben we onze nieuwe opdracht gekregen, project Katendrecht.
Speciaal hiervoor is een nieuw Blog aangemaakt, waarop we alle informatie die we vinden gaan bundelen, zodat ook anderen baat hebben bij ons onderzoek. De opdracht is tweeledig en er zal n.a.v. dit project ook een publicatie gemaakt worden. De nu vierdejaars zijn ons hierin voorgegaan en het is de bedoeling dat dit project jaarlijks herhaald wordt.
Uitgangspunt was een inventariserende wandeling door Katendrecht, die voorafgegaan werd door een verfrissend tochtje met de watertaxi, waardoor we de kans kregen om van alle kanten een blik op dit tussen Rijn- en Maashaven gelegen schiereiland te werpen.
Links op de foto nog een stukje van de Wilhelminapier met Hotel New York en de woontoren Montevideo. Rechts zicht op Katendrecht, waar aan de Rijnhaven een European Chinese Centre zal worden gerealiseerd.

Friday, March 16, 2007

Afsluiting

Voor ik overstap naar de nieuwe opdracht eerst nog wat afsluitende woorden over mijn project van de afgelopen periode. Ik heb en had er een goed gevoel bij en ook de beoordeling is gelukkig goed gegaan. De juiste keuze gemaakt voor de foto’s aan de muur en ook de dummy van Volkskrant Magazine viel niet slecht, hoewel daar nog wel wat op aan te merken was. Bij Artilabo waren ze erg tevreden met de foto’s en wie weet zit er mettertijd nog een expositie aan te komen. En dan zal ik nu maar verklappen wat de beeldredacteur van VK Magazine mij nog meer had geschreven: “het is een van de meest gefotografeerde onderwerpen geloof ik, enigszins verstandelijk gehandicapten in een soort kunst- of bezigheidstherapie, dus je moet wel een heel bijzondere aanpak hebben wil je met dit onderwerp verrassen.” Verder zei hij nog dat hij bij mijn aanpak, hoe sympathiek ook, alleen maar ziet wat hij allang weet en al veel eerder zag. Ook was er geen reden in de actualiteit om zoiets nu te plaatsen.
Tja, daar kan ik mee leven. Voor mij was het in elk geval de eerste keer dat ik zoiets gedaan heb en ik blijf het een bijzonder project vinden. Dank aan allen die ik bij Artilabo heb mogen fotograferen en voor de gastvrijheid van de leiding!

Friday, March 09, 2007

Don in Koekerd!

Zojuist gelezen op http://www.photoq.nl/: Hans Aarsman ontdekt een studentenscriptie die het lezen waard is, die van Don Sars die tevens een weblog bijhoudt. Lees SCRIPTIE in KOEKERD!

Geweldig vind ik dit! Ik ben ook heel benieuwd naar zijn eindpresentatie.

Friday, March 02, 2007

En een dame


Ylonka

Twee heren


Herman

Erik

Beeldvorming

Tijdens mijn onderzoek heb ik veel gehad aan bepaalde teksten die ik op internet heb gevonden. In één van die artikelen (uit: Versie, tijdschrift voor gezondheid, burgerschap en politiek, 1999) ging het over de dilemma's en gevaren van positieve beeldvorming. In het boek: "Beelden en beeldvorming: mensen met een verstandelijke handicap in fotografie, film en reclame "(1998), schrijft Pauline Terreehorst het volgende: Net zomin als de chronisch zieke erbij gebaat is dat niemand zich om bijzondere problemen bekommert onder het mom van je kunt alles nog en je kunt er tachtig mee worden, is de verstandelijk gehandicapte er echt mee geholpen als iedereen hem als normaal gaat behandelen. daardoor wordt iemand met een verstandelijke handicap namelijk opeens geconfronteerd met de keiharde maatschappij waarin slechts prestaties, werk en en maatschapppelijk succes tellen. (...) Mensen behandelen elkaar als gezonden ternauwernood met enige waardigheid, laat staan als men afwijkt van deze norm. Dàt is normaal. (...) Er moet dus niet gevraagd worden om normaal gedrag, maar om bijzonder gedrag: om tolerantie voor elke afwijking. Daarvoor is een exacte afbeelding van het leven van verstandelijk gehandicapten veel nuttiger dan het beeld dat via anderen over hen wordt gegeven.
In dit boek wordt volgens bovengenoemd artikel de positieve beeldvorming overigens wel erg benadrukt. Heel bijzonder vond ik zelf het fotoboek van Hapé Smeele: "Een andere werkelijkheid", over ernstig verstandelijk gehandicapten, met op de cover een foto van een man in een badkuip, die in een zwembad staat. Jolande Poppe zegt in dat boek ook dat het afwijkende wat vertrouwder zou moeten worden.

Ik ben er zelf ook van overtuigd dat er niets hoeft te worden weggemoffeld omwille van een positieve beeldvorming. Tijdens mijn verblijf bij Artilabo viel er hoegenaamd niets weg te moffelen. De mensen daar straalden rust en een positieve levenshouding uit en hadden schik in wat ze deden en waar ze goed in waren. Er werd met veel passie gewerkt. Ik hoop dat ik dat heb kunnen overbrengen.



Poppekop


Bijzonder


Volgens de beeldredacteur van Volkskrant Magazine, Theo Audenaerd - ja, ik heb het aangedurfd om hem om zijn mening te vragen, tenslotte was dit volgens de opdracht een serie die bestemd was voor VK magazine - is dit een bijzonder beeld dat blijft hangen.

Ik wil niet dat zijn mailtje mijn beoordeling beïnvloedt, dus de rest van zijn antwoord hou ik nog even achter.

Zelf vond ik het heel bijzonder dat er een pop beschilderd werd met acrylverf en volgens Ylona, die hier mee bezig was, is dat ook niet eerder gedaan, bij haar weten.