Blij verrast!

Ton was jarig en reageerde blij verrast dat ik op zijn verjaardag kwam.
Zijn verlanglijstje vond ik erg aandoenlijk:

een wegwerpcamera
een bon voor afhaaleten van een Indisch restaurant
bonbons van Boulanger
zuurtjes

Het blijkt dat mensen met Fronto-temporale dementie erge zoetekauwen kunnen zijn. Ton heeft vroeger overigens ook "in de suiker" gezeten.

Uitkijkend over de oprukkende nieuwbouw

Meer sneeuw

Vallende sneeuw


Wat meer grafisch gemaakt

Sneeuw in de Oliepijp

Raymond Depardon

Quote van een favoriete fotograaf:

"The photographer is filled with doubt. Nothing will soothe him."
Raymond Depardon

Verificatie

Vanwege de vervelende spam die ook hier is opgedoken, is het vanaf nu helaas alleen mogelijk om te reageren op een bericht na woordverificatie! Een mailtje blijft natuurlijk altijd welkom.

Geen paaskuiken

Vorige week geboren en niet geel maar grijs, een heel bijzonder kuiken vind ik (als absolute leek op dierengebied). De kip, waarvan ik de naam alweer vergeten ben - een zijdehoender misschien - mag er trouwens ook wezen. Ze is wel vreemd gegaan volgens Wiesje, en die kan het weten. Het kostte nog heel wat geduld om deze foto's te maken, het kuiken dook steeds weg onder de rokken van moeders. Ook had ik mijn statief niet bij me en was het vrij donker, zodat ik ze niet echt scherp kreeg. De bewogen kop vind ik zelf wel beeldverfraaiend.
Als stadsmens leer ik van alles bij op de hobbyboerderij. De beestjes zitten in een konijnenhok, dat vanwege de kou in de bijkeuken staat. Het brood ligt te drogen voor de schapen en de honden.

Vrolijk Pasen!

Hersenspinsels

Dit zou wel een goede kaft zijn geweest voor mijn scriptie, maar die is al lang af en voorzien van een andere foto. Binnenkort krijgen we de cijfers te horen, ik ben erg benieuwd naar het commentaar van mijn scriptiebegeleider en de praktijkdocent, en het verschil daartussen!

En de duif lacht...

In de keuken gezeten en in gesprek met de bewoners, hoorde ik na een rake opmerking de duif inderdaad lachen.

Sinds een paar weken ben ik in het bezit van een klassieke Bronica EC. Ja, ik weet 't, rijkelijk laat om pas aan 't einde van het vierde jaar met middenformaat te beginnen, maar net zoals bij de vorige eigenaar van deze machtige camera luidt mijn slogan: beter laat dan nooit. Ik heb er pas een paar rolletjes mee vol geschoten en moet o.a. erg wennen aan het vierkante formaat, zeker met de 40 mm. groothoeklens. Maar deze al een paar jaar digitaal verslaafde voelt langzaam maar zeker toch een liefde opbloeien. Deze foto heeft mijn hart gestolen, als je dat kunt zeggen van je eigen werk.

Ik ben er nog niet helemaal uit of ik foto's van interieurs met of zonder mensen wil, voor mijn eindexamenproject. Toch beiden, denk ik. Zeker als ik een beeld wil geven van (een periode) uit het leven van deze mensen. Over twee weken moet ik er wel zo'n beetje uit zijn wat het wordt, dan hebben we de laatste beoordeling vóór het eindexamen.

Bij Wiesje en Ton