Een meisje was gevallen en met haar hoofd op de tegels terecht gekomen, zo hoorden we even later. Het gebeurde tijdens onze vakantie in Italie, bij de bekende Duomo (Dom) van Florence, waar we kort daarvoor ook binnen waren geweest. Normaliter ben ik niet zo'n straat(actie)fotograaf - veel te traag en bedeesd, zeg maar gerust schijterig - maar iets in mij riep dat ik een foto moest maken en voor ik het wist had ik deze gebeurtenis vastgelegd. Niet dat ik me nu ineens een journalist voel, maar ik ben toch blij dat ik het gedaan heb! Ik zou het veel vaker moeten doen...
Wat is het toch dat mij weerhoudt om in het openbaar als vanzelfsprekend te fotograferen? Gebouwen, beelden, parken en tuinen, ja daar heb ik geen moeite mee. Maar mensen is een compleet ander verhaal. Op de een of andere manier voel ik me daar nooit safe bij en áls ik het al durf dan is het vaak te schielijk, zodat de foto gedoemd is te mislukken. Deze niet gelukkig, hier ben ik wel tevreden over.
1 comment:
tof dat je het gedaan heb. Op straat mensen fotograferen is niet moeilijk. Voor of na de foto (afhankelijk van de situatie) even oogcontact en/of een vriendelijk gebaar en de meeste mensen vinden het wel OK. Indien ze boos kijken, maak je gewoon geen foto.
Post a Comment