Happy New Year

Kerstmis 2010

Mooie kerstdagen allemaal!
Merry Christmas to all of you!

Theater # 03

Theater # 02

Theater # 01

De afgelopen maanden heb ik af en toe in een schouwburg mogen rondstruinen, werk makend voor een expositie ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van Schouwburg Tilburg, begin volgend jaar.
Enkele digitale foto's die ik niet ga exposeren plaats ik onder het kopje "Theater" op dit blog. Uit de 6x6 foto's die ik heb gemaakt voor de expositie moet ik nog een keuze maken uit twee series, die beide geschikt zijn maar totaal verschillend. Van belang daarbij is o.a. dat we verscheidenheid tonen en dus moet mijn werk niet teveel gelijkenis vertonen met dat van de anderen.

Impact Alzheimer

Met o.a. Dit filmpje uit de in september gestartte campagne van Alzheimer-Nederland.nl moeten mensen aan het denken gezet worden over de grote impact die de ziekte van Alzheimer heeft en duidelijk maken dat dat iedereen kan overkomen. Met de plaatsing op mijn blog wil ik hier graag aan meewerken.

Vader # 01

Pa toont zijn blauwe oog

Ook vaders kunnen zich een blauw oog vallen!
Gelukkig viel het verder mee, alleen een zere pols waarmee hij de val kennelijk toch gebroken heeft. Geen gebroken botten en dat is een geluk bij een ongeluk, zeker op zijn leeftijd! Hij heeft al genoeg te verduren.
In maart dit jaar kreeg hij de diagnose Alzheimer voor zijn kiezen.

Schouwburg Tilburg 50 jaar

In maart 2011 viert Schouwburg Tilburg haar 50-jarig bestaan. Föhn is uitgenodigd om verschillende fotografische visies te geven op haar identiteit.
6 Fotografen, waaronder ikzelf, exposeren nieuw werk over de schouwburg en haar rol (plaats) in de Tilburgse gemeenschap, vanaf de dag dat de eerste steen gelegd werd.

Fohn exposeert van Januari tot Maart 2011 in de Foyer van de Concertzaal van de Schouwburg in Tilburg.

Voor meer informatie: fohnfotografenplatform@gmail.com

Villa Augustus #03

Dit aparte kunstwerk in de Wantijzaal is gemaakt door Ton Martens en ontstaan door frottage van de vloer van de watertank. De gastvrouw bij Villa had het over rubbing en dat blijkt het Engelse woord voor deze techniek. Door heel Villa Augustus verspreid zijn verschillende delen van de vloer te vinden. Een mooie manier om dit stukje historie vast te leggen.

Villa Augustus #02

Villa Augustus #01

Augustus laat het voorjaar komen
en in de zomer overgaan
maar ook in 't najaar en de winter
zal Augustus als een toren
bij Vlij en Wantij blijven staan

Dit fijne gedicht is volgens informatie bij Villa Augustus gemaakt door onze (in 2008 overleden) stadsdichter, Jan Eijkelboom.

Wout en Ria 25 jaar

In afwachting van de gasten die naar ons 25 jarig huwelijksfeestje zouden komen begon ik alvast wat foto's te maken. Toen de feestgangers toestroomden ben ik er maar mee opgehouden en hebben zoon, zus en zwagers het (grotendeels) overgenomen. Zie festiviteiten

Niet gemaakte foto's #03

Zomerliefdes heb ik ervaren als een fijne tentoonstelling, mede door de selectie van poëtische teksten. Het idee voor deze expositie is gebaseerd op de verliefdheden die zowel fotografen als tentoonstellingsmakers kunnen overkomen. Lees verder ook op Photoq
Ik heb er inspiratie gevonden voor een verzameling fotobeelden van mezelf, die ik al dan niet al gemaakt heb. Het kan een langdurig project worden waar ik veel zin in heb.

Eén van mijn eigen grote liefdes was hier ook te vinden: Rinko Kawauchi (1972, Japan). Als je foto’s van haar ziet begrijp je wel waarom ik persoonlijk minder geef om foto’s van Inez en Vinoodh, hoe mooi die ook zijn. Tot mijn verrassing was er niet alleen een voor mij nieuw boek van haar (Semear, 2007) dat ik nog niet had gezien, maar trof ik ook oud werk waar ik al een tijdje naar op zoek was. Ik heb het boek “Cui Cui’(2005) gekocht. Het boek zag er aan de buitenkant niet zo mooi uit en ik vond de prijs bovendien aan de hoge kant, maar ik wilde het zo graag hebben dat ik de verleiding niet kon weerstaan.

Om 18.00 uur sloot Huis Marseille haar deuren en verliet ik het pand met een goed gevoel. In de Belgische trein terug naar huis ondervond ik nog wat mooie ogenblikken. Het licht deed het een poosje niet, op de noodverlichting na en we reden tergend langzaam door de Schipholtunnel. In de donkere tunnel af en toe flitsen van lampen die we passeerden en zachtjes pratende stemmen op de achtergrond. Een dromerig maar tevens welhaast surrealistisch sfeertje, dat eenmaal boven de grond een vervolg kreeg door de waas van geel en groen in het voorbijschuivende, door de regen wazige, landschap. Toen flitsten de lampen weer aan en kon ik verder met mijn boek, een heleboel niet gemaakte beelden in mijn hoofd.

In hoeverre zullen die gemiste foto’s nu mijn herinnering, de verbeelding en het denken over fotografie beïnvloeden? Ik hoop hier later nog eens op terug te komen.

Niet gemaakte foto's #02

Eenmaal buiten op de Keizersgracht, in de regen, hoorde ik een hoop lawaai even verderop. Oh ja, de Canal Parade.

Toch maar even gaan kijken en genieten van al het vrolijks in de boten en volgepakt aan de kant. Ook al was ik laat, het was inmiddels 14.30 uur, ik kon nog een aardig plaatsje vinden waar ik het gebeuren een beetje kon volgen. Ik heb heel wat foto’s gezien die ik graag gemaakt zou hebben… De zwarte hond, in een bootje bij toeschouwers aan de overkant, die op 't punt leek in het water te springen. De armband van de man die met zijn hand op de auto voor me leunde, de mensen op de campingstoeltjes aan de overkant, alle vrolijke roze paraplu's en regenjasjes. De blote billen van mannen in de bootjes, het enthousiasme!

Mijn oog viel ook op alle auto’s die daar gewoon geparkeerd stonden en waar mensen met velen omheen stonden, tegen aan leunden of er hun blikjes bier op hadden gezet. Je moet niet bang voor een krasje zijn als je je auto daar laat staan. Een uurtje of wat langer heb ik het volgehouden, maar ik wilde ook nog erg graag naar Huis Marseille voor de expositie Zomerliefdes.

Niet gemaakte foto’s #01

Ik ben in het bezit van het boek Nabeelden: album van niet gemaakte foto’s, van Rein Jelle Terpstra
Een boek over fotografie, maar dan zonder foto’s. Een fascinerend boekwerkje, met verhalen van verschillende auteurs/beeldenmakers over situaties waarin foto’s wel gezien werden, maar niet konden worden gemaakt omdat ze op dat moment geen camera bij zich hadden. En of dat dan een reden tot spijt is geweest, of niet. In hoeverre beïnvloedt die gemiste foto de herinnering, de verbeelding en het denken over fotografie? Ik moest aan dat boekje denken, toen ik mijn stukje schreef.

Zaterdag besloot ik vrij onverwacht naar Amsterdam te gaan, om twee foto-tentoonstellingen te bezoeken. Bijna altijd neem ik dan ook een digitale spiegelreflex mee, maar nu besloot ik om die thuis te laten omdat het toch altijd een heel gesjouw is als ik ook overweeg om boeken te kopen, een niet ondenkbaar scenario op zo’n dag. Het lot wil dat ik ook mijn 5 jaar oude digitale compactcamera niet bij me had gestoken, een beduidend minder zwaar toestelletje, maar toch niet bepaald een broekzakmodel. Zodoende arriveerde ik zonder enige camera in Amsterdam, waar ik al snel een hoop roze ontwaarde. Oh nee toch, hoe kon me dat ontschoten zijn: vandaag was de dag van de Canal Parade, het hoogtepunt van de Amsterdamse Gay Pride! Ik moest even wat scheldwoorden, gericht aan mezelf, wegslikken. Nou ja, gelukkig lag mijn oorspronkelijke plan niet in duigen en had ik nog veel zin in een bezoek aan Foam en Huis Marseille

In Foam was de overzichtstentoonstelling van het wereldberoemde fotografenduo Inez van Lamsweerde en Vinoodh Matadin: Pretty Much Everything - photographs 1985-2010. Prachtige beelden, waar ik erg van genoten heb, maar die bij mij toch niet altijd de juiste gevoelige snaar wisten te raken. Het was allemaal zo gepolijst. Knap gemaakt en technisch volmaakt, in elk geval in mijn ogen, maar toch… Een groot aantal wist me echter wel te bekoren en wellicht was het ook de hoeveelheid (er hingen zo’n 300 foto’s) die me op een gegeven moment murw maakte. Of zou het gewoon het onderwerp zijn, mode heeft nu eenmaal niet zo mijn belangstelling.

Elders in Foam hing ook werk van Karl Blossfeldt (1865-1932). Zie ook deze website Het betreft een selectie originele prints uit het archief van deze wereldberoemde Duitse plantenfotograaf. Iets totaal anders! Bloemen en planten in zwart/wit, gefotografeerd met een zelfgebouwde grootformaat camera. Strak en geometrisch, want ontdaan van alle overbodige takjes en blaadjes, tegen een neutrale achtergrond. Ik heb een boek van hem en vond het geweldig om deze originele foto’s nu hier te kunnen bewonderen.

Simon Wald-Lasowski, met For your eyes in de bibliotheekzaal, kon me daarentegen absoluut niet bekoren. Ik heb er geen oordeel over, het werk dat daar was tentoongesteld deed me gewoon niets. Ik zal het wel niet snappen. Soms is het me ook een raadsel hoe ik, als de saaie vrouw die ik eigenlijk ben, in de kunstwereld ben beland.

Vlindertuin

Het is me toch nog gelukt om vanuit de rolstoel en uit de hand wat foto's van die prachtige vlinders te maken.

Perspectief vanuit een rolstoel

Het is slechts een verstuikte enkel, waardoor ik tijdens een familieweekendje Drenthe per rolstoel door de dierentuin geleid moest worden. Nu besef ik echter wel beter wat mensen ondervinden die daadwerkelijk gehandicapt zijn. Die afhankelijkheid...

Thuis bij moeder K. # 01

Kunstbeurzen

Dinsdagavond was ik aanwezig op het kantoor van de GKF, waar Dolph Kessler een lezing gaf over zijn werk. Hij liet daarbij verschillende interessante boeken zien, gemaakt met behulp van een copyshop en uitgegeven in eigen beheer.
De afgelopen drie jaar fotografeerde deze fotograaf op (inter-)nationale kunstbeurzen, zoals Frieze Art London, Art Cologne en Art Amsterdam. Daaruit is het fotoboek Art Fairs ontstaan. Een prachtig boek, uitgegeven door d'Jonge Hond, een uitgever die ik laatst tegenkwam op de boekenbeurs van Fotomuseum Rotterdam. Dolph Kessler heeft onlangs in de serie kunst, cultuur en entertainment van de zilveren camera met foto's uit Art Fairs de eerste prijs behaald.

Zelf mag ik ook graag fotograferen op kunstbeurzen en in musea, hoewel dat meestal de kunst zelf betreft. Toch is er langzaam iets aan 't veranderen en ben ik ook begonnen om situaties met mensen in beeld te brengen. De foto hieronder is ontstaan toen ik door Elisa Platteau (van de gelijknamige galerie uit Brussel) onverwacht gevraag werd om haar galerie te fotograferen, waarvan het andere beeld een voorbeeld is.

Trouwdag Harmke & Mike

Benieuwd naar de rest? Er staan nog een stuk of wat;-) foto's op Flickr














De verrassing op de gezichten toen bekend werd gemaakt dat de vader van Mike het stel zou trouwen!

Trouwerij

Zolang het bruidspaar zelf de foto's nog niet heeft gezien (ze zijn op huwelijksreis) kan ik ze natuurlijk niet op mijn blog zetten, maar deze foto spreekt al boekdelen!

Afgelopen vrijdag was het zover en heb ik mijn eerste (en voorlopig enige)bruiloft fotografisch vastgelegd. Wat een hectiek mensen, dat is echt niets voor mij, hoewel het een mooie ervaring was. Slopend ook, omdat ik nogal aan 't tobben ben met mijn gezondheid en het zwaar was om de camera met zoomlens, grip en flitser te hanteren en door de relatief kleine ruimte te moeten manoeuvreren. Klein ja, want het paar trouwde thuis in de huiskamer en de grootste verrassing van iedereen was dat de vader van de bruidegom het huwelijk voltrok! Hier wist zelfs zijn vrouw niet vanaf!
Hij is speciaal voor deze gelegenheid buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand (BABS) geworden. Hij deed het uitstekend en wist het erg leuk te brengen!

Mijn eigen verrassing was een nieuwe camera, de (full frame) Sony Alpha 850, waar ik voorlopig heel gelukkig mee ben en waar ik nog heel veel mee hoop te fotograferen. Ik had hem eigenlijk nog niet verdiend, maar zie het nu maar als een investering. Ik weet 't, het is geen Nikon of Canon, maar ik hou wel van een beetje eigenzinnigheid, al sta ik als liefhebber van bestaand licht wel te likkebaarden bij de nieuwe Nikon D3s...

Van oud naar nieuw

Voor iedereen die wel eens op mijn blog kijkt: alle goeds voor een gelukkig en gezond 2010, met heel veel prachtige fotomomenten!

Ik heb even in een foto- en blogdipje gezeten, maar ik krijg gelukkig weer wat zin om de boel op te pakken. Op de dag voor oudjaar heb ik mezelf een goede flitser cadeau gedaan en één van de eerste beelden zien jullie hierboven. Het door manlief bakken van de glutenvrije (!) appelflappen moest natuurlijk vastgelegd worden. Wie mij wat beter kent weet dat ik van nature geen flitser ben, maar het liefst foto's maak met bestaand licht. Mijn camera, een Konica Minolta D7, die ik nog steeds gebruik met oude Minolta-lenzen, of voor Minolta geschikte lenzen, is helaas niet zo goed in staat om bij zwak licht foto's te maken met niet al te veel (lelijke) ruis. Aangezien ik gevraagd ben om eind januari foto's te maken op de bruiloft van vrienden, iets wat ik normaliter niet doe en dus ook nog nooit gedaan heb, zat ik daar toch wel mee in mijn maag. Ik had nog wel een flitser liggen uit het analoge tijdperk, maar die bleek niet zo geweldig te werken op deze camera. Op zoek naar andere mogelijkheden kwam ik de Sony HVl-F58 AM tegen, met bijzonder goede recensies. Het blijft natuurlijk behelpen met deze eerste DSRL en mijn oude lenzen, maar zolang ik originele Minolta lenzen gebruik, lijkt het vooralsnog goed te gaan. Ik ga er dezer dagen nog maar eens flink mee aan de slag.