Fijne dagen en een beeldrijk 2009!

Aan de oever van de Gualdaquivir

Spanje, Sevilla winter 2007/2008

Kaal hondje onder driepoot

Deze hond lag in de etalage van een fotowinkel. Omdat ik het zo grappig vond dat hij onder het statief lag zocht ik een goede hoek om het beestje te fotograferen, waarbij ik met verbazing zag hoe kaal dat lijfje was. Vlak daarna stond het hondje rierend op en ik vond het gewoon eng om te zien hoe hij was toegetakeld, hele dunne pootjes met alleen onderaan wat haar. Helaas liep hij weg en kon ik geen foto meer daarvan maken. Ik ben geen hondenkenner en weet niet wat voor soort hond dit is, maar waarom doet men zoiets? Ik kan me niet voorstellen dat dit mooi gevonden wordt...

Update: van een anonieme blogger heb ik bericht gekregen dat dit een Chinese naakthond is. Het is dus een hondje dat (al heel lang) zo gefokt wordt! Dat verklaart een heleboel. Zijn huid vond ik overigens wel heel mooi van kleur, maar van dat haarloze ben ik toch nog steeds niet zo'n fan.

De Chinese Gekuifde Naakthond, die ooit de 'eetbare Chinese hond' werd genoemd, stamt volgens sommigen af van een haarloze Afrikaanse voorouder. Door steeds met de kleinste hondjes te fokken, ontstond de moderne versie van dit ras. Deze honden gingen met Chinese zeelieden mee op de wilde vaart en hielden de schepen vrij van ongedierte. Tegen de 18e eeuw waren ze dan ook in Afrika, Azië, Europa en Amerika te vinden. Er is tegenwoordig zowel een kale als een behaarde variëteit, de Powderpuff, vaak in hetzelfde nest. Het wonderlijke is dat de Chinese Gekuifde Naakthond warmte kwijtraakt via zweetklieren en niet via hijgen. Dit ras is in China (zijn land van oorspong)zeldzaam, maar geniet een groeiende populariteit in het Westen.

Bron: Honden Page

Slappe lach

Fijne Sinterklaasavond

Windowspotting

Omgekeerde wereld

COPD levensgevaarlijk!

Vandaag is het Wereld COPD-dag!
Wat is COPD eigenlijk?

Op YouTube vond ik onderstaand campagnefimpje van het Astmafonds, gemaakt door de wereldberoemde fotograaf Erwin Olaf, die zelf ook COPD heeft!

Ook ik weet sinds afgelopen juli dat ik COPD heb, al heb ik nog nooit van mijn leven gerookt! Hoe dat dan kan? Waarschijnlijk door meeroken, werd er gesteld. Dat vond ik nogal een bewering, maar ja, een andere oorzaak zou ik ook niet weten:

Voor de oorzaak van COPD zijn een aantal risicofactoren te noemen. Ze zijn te verdelen in omgevingsfactoren en erfelijke factoren. Voor de omgevingsfactoren is het roken van sigaretten de belangrijkste factor. Andere factoren zijn passief roken van sigaretten, luchtvervuiling, beroepsgebonden factoren, frequente luchtweginfecties en lagere sociaal-economische status. Voor de erfelijke factoren geldt dat patiënten vaak een verhoogde gevoeligheid voor de luchtwegen hebben (verhoogde bronchiale hyperreactiviteit), man zijn en komt het vooral voor bij 'blanke' patiënten. Een heel zeldzame oorzaak is een tekort aan het enzym α1-antitrypsine.
Bron: Longgeneeskunde

Als kind heb ik tuberculose gehad. Ik heb een aantal jaren in Sanatorium de Klokkenberg in Breda gelegen. Hoewel mijn longen schoon waren, heb ik zelf toch sterk de idee dat het daarvandaan moet komen. Een mens (dit mens) zit nu eenmaal zo in elkaar, dat hij/zij voor alles een verklaring wil hebben, ook als die niet altijd te geven is.



In september, oktober en november 2006 heb ik tijdens een studie-opdracht een poging gedaan om mijn herinneringen aan die tijd boven water te krijgen. Dit is helaas niet gelukt, maar misschien moet ik daar wel blij mee zijn. Mijn gevoelens daaromtrent zijn ietwat tweeslachtig. Laatst bij mijn bezoek aan een van de boekgrrls in Amsterdam kwamen we erachter dat ook zij met tuberculose in een sanatorium heeft gelegen. In tegenstelling tot mijzelf wist ze zich nog van alles te herinneren. Dat was wel een openbaring, hoewel de verhalen die zij erover vertelde, in een totaal andere omgeving hadden plaatsgevonden.

In het trappenhuis

Nogmaals jonkvrouw Elma

Jonkvrouw Elma

Voor mijn verzameling lezende vrouwen: Elma, één van de boekgrrls, lezend op haar troon in het huis van Hanneke in Amsterdam, tijdens ons boekgrrlsuitje afgelopen zondag.

Schaduw op Parr

Tijdens Breda Photo 2008 vormde het door de zon gefilterd bladerdak mooie schaduwen op één van de beroemde foto's van de Engelse fotograaf Martin Parr.

Chassépark Breda

Vanaf een tamelijk grote afstand zag ik deze kinderen en werd door iets in hun houding of gebaren getroffen. Met mijn zoomlens snel foto's gemaakt, want de tijd heeft me geleerd dat ik niet moet wachten tot ik dichterbij ben, omdat de situatie dan totaal anders kan zijn. Zo heb ik op reis bijvoorbeeld vaak gedacht, nee het licht is nu niet mooi, ik maak de foto wel op de terugweg, om vervolgens de bepaalde plek niet meer te passeren. En inderdaad, de kinderen liepen weg, naar hun ouders toe en ik vervolgde mijn weg ook, want anders zou het te laat zijn voor mijn geplande activiteiten van BredaPhoto!

En zo ziet mijn kamertje eruit!

De tentoonstelling heet "Halte Vlaszak001" vanwege de bushalte voor de deur van het gebouw en omdat het de eerste expositie is in dit oude pand van de Sociale Dienst. De VAK (Vereniging ateliers kunstenaars) heeft hier de beschikking over verschillende ateliers voor kunstenaars. Met verenigde kracht is er een prachtige tentoonstellingsruimte gecreëerd, waar momenteel 27 fotografen/kunstenaars een fototentoonstelling hebben, in dezelfde maand als Breda Photo.
Kijk ook eens op Hyves en Photostart

Expositie Halte Vlaszak 001 (gelijktijdig met Breda Photo)

Op speciaal verzoek van MJ zet ik hieronder nog even de foto's van mijn jongste (groeps)tentoonstelling in Breda, Halte Vlaszak 001! Het zijn 5 foto's uit mijn eindexamenserie van totaal 9 foto's "Dat wat geweest is: Herinneringen voor de toekomst".

Halte Vlaszak

Via de VAK (Vereniging Ateliers Kunstenaars) in Breda doe ik mee aan de tentoonstelling: Halte Vlaszak 001 - een Fotografie Expositie in het voormalige pand van de Sociale Dienst, aan Vlaszak 6-8 in Breda.
De opening is op 3 oktober, ná de Open Studio Route van Breda Photo en de tentoonstelling loopt t/m 26 oktober. Verder open elke vrijdag/zaterdag/zondag 12.00-17.00 uur. Zelf ben ik er op 5 en 12 oktober, om te suppoosten.

Halte Vlaszak 001 is een foto-expositie met werk van 27 plaatselijke fotografen en beeldend kunstenaars. Van die laatsten zijn foto's te zien die zij bijvoorbeeld maakten als studie voor hun werk. Ik zal hier (een deel van) mijn eindexamenfoto's exposeren.Op een speciaal voor deze tentoonstelling gemaakte hyves site wordt een voorproefje gegeven van een aantal van onze foto's

De poster komt in het klein bij de kaarten van de exposanten, als extra kaart, zodat er een totaalpakket is voor de expositie. Deze worden ook weggelegd bij de Stadsgalerij: centraal informatiepunt van Breda Photo

Als je toch in de buurt bent voor Breda Photo dan is dit misschien een mooie gelegenheid om ook even bij ons te komen kijken!

voor wie mijn werk nog niet gezien heeft(of wie er geen genoeg van kan krijgen;-)) is dit een nieuwe mogelijkheid!

Dus wie weet tot ziens!

Zijdehoen

Even wat anders.
Een aparte kip, die ik een tijdje geleden gefotografeerd heb bij Ton en Wiesje.

Een maand later

Heren

Het gaat nog niet zo voorspoedig allemaal, het herstel. We zijn de afgelopen week wat aan het dokteren geweest. Een keer of wat naar de huisarts vanwege enkele complicaties, een vervroegd bezoek aan de cardioloog vanwege hartritmestoornissen, na 's nachts de dokter aan het bed te hebben gehad en gisteren naar de chirurg vanwege een ontstoken been. Het been waar de ader voor de bypasses is uitgehaald en hetzelfde been waar een hernia vervelend blijft opspelen.
Zo'n beeld op de wc-deur laat je dan weer even glimlachen!

Tijd verdrijven

Weer thuis!

Bedankt voor al jullie goede wensen!
Manlief zit weer lekker thuis op de bank. Nou ja, niet echt lekker, want een forse hernia is al een poosje zijn deel en steekt met kop en schouders boven de pijn van zijn gespleten borstbeen uit. Dit belemmert daardoor het uitzicht op een goede revalidatie. Toch vindt hij het uiteraard heerlijk om weer thuis te zijn en op jullie verzoek daarom een, tussen de pijnlijke periodes in, vrolijk lachende echtelief! Wij slaan ons hier ook wel weer doorheen!

Intensive Care

Straks, vrijdag, komt mijn lief gelukkig weer thuis! Binnen 24 uur is hij twee keer geopereerd aan zijn hart. De eerste keer gepland, voor een nieuwe hartklep en 4 bypasses. De tweede keer omdat hij een nabloeding had. Deze foto's heb ik gemaakt toen hij slapende werd gehouden na de eerste operatie.

The birds

Mijn vader, staand voor een foto die hij ooit zelf gemaakt en afgedrukt heeft. Vogels op electriciteitskabels, in Oostenrijk.

Oude mensen die nog krachtig zijn

Als daar muziek voor is, wil ik het horen:
ik wil muziek voor oude mensen, die nog
krachtig zijn,
en omgeploegd met lange, diepe voren
en ongelovig. Die de wellust en de pijn
nog kennen. Die bezaten en verloren.
En áls er wijsheid is, die geen vermoeidheid is,
en helderheid, die geen versterving is,
wil ik die zien, wil ik die horen.
En anders wil ik zot en troebel zijn.
M. Vasalis
Uit: Vergezichten en gezichten (1979)

Dat wat geweest is

Tekst Presentatie Eindexamen

DAT WAT GEWEEST IS: HERINNERINGEN VOOR DE TOEKOMST

Mijn scriptie gaat over herinneringen.
Door mijn onderzoek raak ik geïnteresseerd in de aftakeling van ons geheugen door dementie. Op een Alzheimer contactavond raak ik in gesprek met Ton (81, licht dement)en Wiesje (73) en word ik uitgenodigd op hun hobbyboerderijtje.

Dit echtpaar met hun typische interieur vol verhalen en herinneringen, intrigeert mij. Ik zie twee kanten van hen. Enerzijds hun standvastigheid en kracht om hier te blijven wonen, ondanks ouderdom en gebreken. Anderzijds de vervreemding van elkaar en van zichzelf.

Ik heb er voor gekozen om niet zozeer die sterke kant te benadrukken, maar het accent meer te leggen op hun broze relatie en kwetsbaarheid, omdat die het beste samen gaan met de interieurfoto’s waar ik veel affiniteit mee heb.
Via een hele omweg ben ik zo weer terecht gekomen bij de interieurs, waar ik vóór mijn studie door gefascineerd ben geraakt.

Het huisje staat er alleen en wat eenzaam bij, de luiken gesloten als om de buitenwereld af te schermen. Twee mensen, eenzaam maar niet alleen. De man verzonken in zijn eigen wereld. De vrouw, actief bezig in een vol maar opgeruimd huis waar alle plooien worden weggestreken. Ze slapen gescheiden. Het interieur straalt geen gezelligheid uit.

Hoe lang kan dit nog duren?

De nieuwbouw neemt steeds meer omringende ruimte in beslag. De mensen worden steeds ouder, straks wordt ook hun oude huisje met de grond gelijk gemaakt om ruimte te scheppen voor de toekomst.

Met mijn foto’s wil ik hun wereld als het ware conserveren, als herinneringen voor die toekomst. Het gaat er eigenlijk over, om in herinnering te houden wat voorbij is, omdat het niet alleen de goede herinneringen zijn die er toe doen.

Eindexamenfoto's

Vanaf nu hebben studenten en alumni van AKV/StJoost de mogelijkheid om een portfolio aan te maken. Ik heb daar meteen gebruik van gemaakt en er alvast één van mijn eindexamenfoto's op gezet (kijk onder de naam Deijkers, mijn studentennaam). De "echte" foto's staan onder aan de trap klaar om eind van de week opgehangen te worden in de academie. Het begint nu spannend te worden. De ruimtes in de academie zijn vrij gegeven en moeten worden ontruimd, gewit en schoongemaakt, dat laatste door de academie zelf gelukkig.
Mijn portfolio zal ik de komende tijd verder aan gaan vullen.

Terug naar de Klokkenberg

Nu bij Brabants Licht van Cubra, het webmagazine van Cultureel Brabant: Terug naar de Klokkenberg met enkele van de foto's die ik in dat voormalig sanatorium in Breda gemaakt heb.
Ik ken deze verrassende site al geruime tijd en toen er laatst via Karin een verzoek om foto's kwam dacht ik meteen aan mijn Klokkenberg-project. Fijn dat de foto's nu geplaatst zijn, ik heb erg veel genoegen beleefd aan dat project.

Hieronder nog een foto die ik gemaakt heb in de kapel, waar kort nadat ik daar foto's gemaakt had (van mijn oude communiefoto) vergaderd zou worden, zodat de huismeester de hele tijd tafels en stoelen aan 't aanslepen was geweest. Wel een mooie ambiance!

Plooien

Geen foto voor mijn eindserie, evenmin als het brood uit mijn laatste blog. 't Zijn wel favorieten van me, maar ze passen niet echt tussen de andere foto's. Met deze foto ging het ook nog mis tijdens het scannen, ik denk dat het apparaat te lang had aangestaan... De rode rand en puntjes heb ik eruit geknipt en gepoetst. Waardoor de strepen zijn ontstaan weet ik niet, maar ik vind ze na bewerking van de foto niet meer storen. Niet alle plooien zijn gladgestreken, maar dat hoeft ook niet altijd.

Ons dagelijks brood

Blij verrast!

Ton was jarig en reageerde blij verrast dat ik op zijn verjaardag kwam.
Zijn verlanglijstje vond ik erg aandoenlijk:

een wegwerpcamera
een bon voor afhaaleten van een Indisch restaurant
bonbons van Boulanger
zuurtjes

Het blijkt dat mensen met Fronto-temporale dementie erge zoetekauwen kunnen zijn. Ton heeft vroeger overigens ook "in de suiker" gezeten.

Uitkijkend over de oprukkende nieuwbouw

Meer sneeuw

Vallende sneeuw


Wat meer grafisch gemaakt

Sneeuw in de Oliepijp

Raymond Depardon

Quote van een favoriete fotograaf:

"The photographer is filled with doubt. Nothing will soothe him."
Raymond Depardon

Verificatie

Vanwege de vervelende spam die ook hier is opgedoken, is het vanaf nu helaas alleen mogelijk om te reageren op een bericht na woordverificatie! Een mailtje blijft natuurlijk altijd welkom.

Geen paaskuiken

Vorige week geboren en niet geel maar grijs, een heel bijzonder kuiken vind ik (als absolute leek op dierengebied). De kip, waarvan ik de naam alweer vergeten ben - een zijdehoender misschien - mag er trouwens ook wezen. Ze is wel vreemd gegaan volgens Wiesje, en die kan het weten. Het kostte nog heel wat geduld om deze foto's te maken, het kuiken dook steeds weg onder de rokken van moeders. Ook had ik mijn statief niet bij me en was het vrij donker, zodat ik ze niet echt scherp kreeg. De bewogen kop vind ik zelf wel beeldverfraaiend.
Als stadsmens leer ik van alles bij op de hobbyboerderij. De beestjes zitten in een konijnenhok, dat vanwege de kou in de bijkeuken staat. Het brood ligt te drogen voor de schapen en de honden.

Vrolijk Pasen!

Hersenspinsels

Dit zou wel een goede kaft zijn geweest voor mijn scriptie, maar die is al lang af en voorzien van een andere foto. Binnenkort krijgen we de cijfers te horen, ik ben erg benieuwd naar het commentaar van mijn scriptiebegeleider en de praktijkdocent, en het verschil daartussen!

En de duif lacht...

In de keuken gezeten en in gesprek met de bewoners, hoorde ik na een rake opmerking de duif inderdaad lachen.

Sinds een paar weken ben ik in het bezit van een klassieke Bronica EC. Ja, ik weet 't, rijkelijk laat om pas aan 't einde van het vierde jaar met middenformaat te beginnen, maar net zoals bij de vorige eigenaar van deze machtige camera luidt mijn slogan: beter laat dan nooit. Ik heb er pas een paar rolletjes mee vol geschoten en moet o.a. erg wennen aan het vierkante formaat, zeker met de 40 mm. groothoeklens. Maar deze al een paar jaar digitaal verslaafde voelt langzaam maar zeker toch een liefde opbloeien. Deze foto heeft mijn hart gestolen, als je dat kunt zeggen van je eigen werk.

Ik ben er nog niet helemaal uit of ik foto's van interieurs met of zonder mensen wil, voor mijn eindexamenproject. Toch beiden, denk ik. Zeker als ik een beeld wil geven van (een periode) uit het leven van deze mensen. Over twee weken moet ik er wel zo'n beetje uit zijn wat het wordt, dan hebben we de laatste beoordeling vóór het eindexamen.

Bij Wiesje en Ton

Schapenkop

Gelukkig mag ik hier nog eens fotograferen, want ik had de fiets niet echt opgemerkt, zo bezig als ik was met die schapenkop.
Fascinerend huisje gevuld met voorwerpen waar herinneringen aan vastzitten en bewoners vol van verhalen.

Van het verpleeghuis waar ik zou gaan fotograferen heb ik nog steeds geen definitief antwoord ontvangen, hoewel mijn aanvraag daar inmiddels besproken is en men er positief tegenover staat. Ik zou mijn project (interieurs van demente verpleeghuisbewoners) dan ook erg graag daar gaan doen, maar de tijd begint te dringen, het eindexamen wacht niet! Inmiddels is plan B vast in werking gezet.

Zelfportret met streepjes