Persbericht

Bij het laatste blok van het tweede jaar hoorde het maken van een persbericht. We moesten net doen alsof het een officiële tentoonstelling zou worden en de tekst daarbij aan laten sluiten. Dat viel niet mee en dat is nog eufemistisch gezegd. Na herhaaldelijke aanpassingen was de tekst zover dat ie door de beugel kon, maar eerlijk gezegd vond ik mijn naam niet echt staan in dat stuk, laat staan klinken. Ook het vergelijken van jezelf met een "echte" fotograaf vond ik erg moeilijk. Ben ik wel met iemand te vergelijken, of liever gezegd: is mijn werk vergelijkbaar met dat van een (bekende) fotograaf. Helena van der Kraan spreekt me in ieder geval aan vanwege haar voorkeur voor available light en haar kijk op het alledaagse.

Persbericht

Ria Kock: Exposure
10 juni t/m 14 juli 2006
Foam_Fotografiemuseum Amsterdam besteedt door middel van kleine tentoonstellingen aandacht aan het werk van getalenteerde jonge fotografen en presenteert in het kader hiervan van 10 juni tot 15 juli de tentoonstelling Exposure, van Ria Kock

Foam acht het van groot belang jong creatief talent een podium te bieden en het publiek te wijzen op de kwaliteit en inspiratie die leeft onder de jonge generatie. De bibliotheek die nog niet als zodanig in gebruik is, is Foam’s nieuwe locatie voor kleine snelwisselende tentoonstellingen.
Ria Kock wordt in 1953 geboren in het Brabantse Roosendaal. In 1993 rondt ze haar studie aan de bibliotheekacademie af. Na jaren van twijfel neemt ze in 2004 alsnog de stap naar de kunstacademie, om zodoende eindelijk gehoor te geven aan haar al langer bestaande wens “iets méér te doen met fotografie”. Ze heeft dan met tussenpozen al haar leven lang gefotografeerd, zij het niet altijd met dezelfde gedrevenheid en passie van de afgelopen jaren.

Haar talrijke zelfportretten zijn als een zoektocht naar de Graal, waarvan bekend is dat degene die hem zoekt hem nooit zal vinden. Toch is dat ook voor haar geen reden om de queeste te staken. Het gebruik van zichzelf als model is een manier om haar onzekerheid tegenover de mens te overwinnen en biedt daarnaast zicht op het aftasten van haar eigen grenzen. Haar meest recente project Exposure is gebaseerd op de min of meer dualistische instelling die zij heeft ten aanzien van haar eigen persoon. Enerzijds is zij introvert en geneigd zich terug te trekken in haar eigen wereld, hetgeen zich soms ook lichamelijk uit in een soort verstoppertje spelen. Anderzijds vormen zelfs details uit haar privéleven geen beletsel om zich (beeldend en verhalend) te uiten op internet en wil zij ook graag met haar werk naar buiten treden. Exposure kan dan ook opgevat worden als blootstelling, ontbloting of onthulling.

Het werk van Ria Kock wordt wel vergeleken met dat van de in 1940 geboren Helena van der Kraan, wiens werk veelal persoonlijk is en letterlijk dicht bij huis, zoals blijkt uit haar stillevens, zelfportretten en portretten, waaronder die van haar echtgenoot, maar ook uit opnames van de poes op de vensterbank of een beregend raam.
Evenals van der Kraan maakt Kock zoveel mogelijk gebruik van een natuurlijke lichtval zoals zonlicht, maar ook wel van available light in de vorm van lampen, en ontleent zij genoegen aan het fotograferen van alledaagse situaties of voorwerpen. Schaduwen en spiegelingen vormen een geliefd motief en Kock wordt vaak getriggerd door wat bij toeval op haar weg komt. Zo wil ook zij een deel van haar eigen leven vastleggen.

Exposure van Ria Kock is van 10 juni t/m 15 juli 2006 te zien in Foam_Fotografiemuseum Amsterdam. Open dagelijks van 10-17 uur, do/vr van 10-21 uur. Entree: € 6,50 / info: 020 5516500 / www.foam.nl
De tentoonstelling opent op vrijdag 9 juni om 17.30 uur.

Voor-beoordeling

Wat wel vreselijk balen is dat ik gisteren al mijn werk op de academie heb laten liggen. Alle prints op A4 formaat die ik al had gemaakt voor de beoordeling, maar ook de kleinere foto's en alle contactsheets. Plus mijn, losbladige, aantekeningenschrift. Ik kwam er in de trein naar huis pas achter dat ik de hele mikmak in het lokaal had laten liggen, toen ik wat notities wilde maken. Klasgenoten gebeld, maar die waren al weg en de school natuurlijk gesloten voor het Pinksterweekend. Van de week moet ik mijn presentatie in orde gaan maken en nu kan ik het hele weekend niets met beeldmateriaal doen. Alles opnieuw printen vind ik niet echt een optie. Ik had ook mijn Dummy bij willen werken, want eerlijk gezegd heb ik tot nu toe steeds op losse blaadjes geschreven en allerlei zaken verzameld. Nou ja, dat is een goede les voor de volgende keer, toch maar direct "in het net".

In ieder geval heb ik daardoor mooi tijd om mijn Blog bij te werken.
Omdat Sander nog ziek was, was Karin er vandaag bij. Voor de opdracht van de Beroepspraktijk had ik Helena van der Kraan gekozen. De presentatie ging niet vlekkeloos, maar was wel goed denk ik. Over mijn beelden waren Petra en Karin geloof ik ook wel tevreden. De perstekst was in orde. Nu komt het heel erg op de presentatie aan. Hoe ga ik het ophangen en welke foto's precies, dat moet ik volgende week duidelijk hebben. Ik heb inmiddels voor een (fictieve) tentoonstelling bij Foam gekozen en het is de bedoeling dat we een maquette van de ruimte hebben, of tenminste de afmetingen van de wanden.

Zelfportret (4)

En opeens, na het maken van honderden foto's van mezelf, wist ik welke richting ik opwilde. Ik stond voor de spiegel, tilde mijn shirt op, zag mijn litteken...

en bedacht dat dat het was. Ik zou mezelf blootgeven. Of dat letterlijk was of alleen figuurlijk, geen idee, maar ik zou proberen die dualistische trek van mezelf in beeld te brengen: enerzijds introvert en mezelf het liefst willen verstoppen, preuts en lekker met de gordijnen dicht, terwijl ik aan de andere kant gewoon mijn leven op internet gooi, via mijn diverse weblogs en website. Een beetje exhibitionistisch trekje dus. En ja, achter dat litteken zit inderdaad een verhaal...
Wel heel confronterend hoor, deze en de volgende beelden die ik heb gemaakt! "Herinneringen" zou als thema misschien veiliger zijn geweest.

Zelfportret (3)

Zelfportret (2)

Ook aan deze foto's, gemaakt in de eerste weken van mei, is te zien dat ik nog geen duidelijke richting aan mijn opdracht heb gegeven maar verschillende dingen uitprobeerde.