In en rond onze caravan: Op de plaats rust #2

Ierland, 26 juli 2007: camping ?

Tja, welke camping was dit ook al weer? In elk geval hadden we hier een prachtig uitzicht. Het blijkt dat ik toch niet alles even goed heb bijgehouden, in die beginjaren, want in het logboek staan bij deze vakantie geen campings genoemd, behalve de allereerste in Ierland. Misschien heb ik ergens nog wel een doos met folders en andere informatie, zal dat eens nakijken als ik eindelijk aan opruimen toekom...

Ik was wel begonnen aan een verslag, maar had daar na een paar enerverende dagen geen zin meer in. We waren met zijn tweetjes via de ferry Europoort - Hull naar Wales gereden, om na een nacht ergens op een camping daar met de ferry van Holyhead naar Dublin te reizen. Eenmaal op de camping begonnen de problemen.

We zouden onze zoon J. ophalen van het vliegveld in Dublin, omdat hij een aantal dagen vakantie bij ons zou doorbrengen. We hadden zijn tent en slaapbehoren al meegenomen. W. voelde zich al niet zo lekker en dat begon zich op weg naar het vliegveld steeds meer te manifesteren. Een aantal dagen voor we op vakantie gingen was hij bijna van de trap gevallen en had daarbij waarschijnlijk zijn ribben gekneusd. De pijn zat nu echter lager in zijn linkerzij en werd tijdens de rit steeds heftiger. Eenmaal in de aankomsthal hield hij het bijna niet meer uit en heb ik bij de informatiebalie naar een dokter gevraagd. We werden in een kamertje gezet en even later kwamen er twee politieagenten en twee ambulancemedewerkers. Er werden wat vragen gesteld, W. dacht zelf aan een niersteen of een infectie en uiteindelijk vertrok hij met de ambulance naar het ziekenhuis, alléén, want ik moest onze zoon opvangen. Eerst werden er nog wat vragen gesteld, zoals waar we onze auto hadden achtergelaten. Die stond in de Sort Stay.
Met een taxi zijn J. en ik een tijdje later naar het Beaumont ziekenhuis gereden, waar W. nog lag te wachten op een chaotische Eerste Hulp. Ze hadden al diverse keren nagevraagd of zijn naam wel klopte, in Engelstalige landen altijd lachen.

Wij konden niet wachten wat er verder zou gebeuren, omdat de auto toch echt uit de parkeergarage moest. Terug met een taxi naar het vliegveld dus en omdat de politie de garage had ingelicht konden we na een druk op de knop de parkeergarage verlaten. Omdat ik zo'n angsthaas ben, reed J, op dat moment zeker mijn grote held! Nog niet zo lang een rijbewijs en dan nog voor 't eerst links rijden ook, dwars door de stad, langs de kades van de Liffey. Gelukkig was het zondagavond en niet druk, wel veel wegwerkzaamheden op weg naar de camping, waardoor de rit al met al toch best enerverend was. J. hield zich kalm, al verteld hij dat toch wel heel spannend was geweest!

W. bleek later inderdaad een niersteen te hebben, maar ook een urineweginfectie. Via een infuus kreeg hij antibiotica en nog een aantal onderzoeken, waardoor hij nog een paar dagen moest blijven.

Ierland, 24 juli 2007: camping Camac in Clondalkin

Op de camping waren ze niet erg behulpzaam toen ik dit vertelde, we konden maar tot zaterdag blijven, want dan was de camping volgeboekt. Ze waren erg bot en ik was de wanhoop bijna nabij, want ik kan niet rijden met de caravan en J. mocht dit niet, ook al had ie het gedurfd. Gelukkig liep alles goed af, want W. werd op zaterdag op tijd ontslagen en voelde zich weer kiplekker. Op naar de volgende camping dus.

In en rond onze caravan: Blik naar buiten #2

Frankrijk, Normandie, 29 april 2006: Camping ?

Onze allereerste vakantie met een caravan, de in december 2005 aangeschafte Eriba Triton uit 2001.
Sindsdien hou ik in een logboek bij waar en wanneer we gekampeerd hebben. Helaas heb ik in het begin (nog) niet altijd de naam van de camping erbij gezet. Dit was een eenmalige overnachting op een kleine camping ergens in de buurt van Yvetot, voor zo ver ik me kan herinneren, onderweg naar Yport. Vaak hou ik ook een reisverslag bij, maar deze vakantie kwam het er niet van.

Terug naar 8 maart 2012

Vier jaar geleden waren onze, destijds bijna 20 jaar oude Leolux banken, aan een drastische schoonmaakbeurt toe! Na de behandeling door een schoonmaakbedrijf zagen ze er weer tiptop uit, helaas was dat van korte duur. Ondanks de extra vuilafstotende laag kwamen de vlekken er na een poos weer allemaal door. Verkeerde behandeling dus, eerst door onszelf en later door een professioneel bedrijf. De vlek op de tweede foto is er sowieso nooit uitgegaan, dat is zinkzalf, veroorzaakt door een thuiszorgverpleegkundige, in de tijd dat manlief met een gat in zijn been zat vanwege wondroos. 

Tijd voor iets nieuws dus, maar wat in hemelsnaam? We dubben al tijden: gaan we weer voor Leolux, geweldig zitcomfort en fantastisch design - we zijn nog altijd niet uitgekeken op onze Bora Bèta's - maar het is wel een hele slok op een borrel; of proberen we toch eens iets anders? Misschien willen we ook wel één bank en een stoel, i.p.v. twee banken, we zijn er nog steeds niet over uit. 

Schoonmaakvlekken

Zinkvlek

Professionele schoonmaak

Onze klassiekers van Axel Enthoven, schoongemaakt en wel, even goed laten drogen!

Dat is toch van een treurigheid...#1

Een week of wat geleden kwam ik deze paardjes tegen, tijdens een wandeling in onze woonwijk Sterrenburg. Het zullen heus geen ongeoorloofde toestanden zijn, want ze staan midden tussen de woonhuizen en er is ook een weiland bij, maar ik vond het een erg treurig gezicht en moest meteen denken aan de woorden van Maarten van Rossem, vandaar de titel. Misschien iets voor een nieuwe serie?

In en rond onze caravan: Op de plaats rust #1

Frankrijk, Normandie, 30 april 2007: Camping Le Puits

Peter, de Ierse beheerder