(Gedeeltelijke) tuinrenovatie

Zoals het was in juli 2016

Omdat ik door gezondheidsproblemen het onderhoud van mijn wildernistuintje niet meer aankon, heb ik na rijp beraad eindelijk de vakman ingeschakeld om groot onderhoud te plegen. Dat werd Cees Baan Hofman, van hoveniersbedrijf Mooi! Samen met Wim Bevelander heeft hij mijn tuin aangepakt. De vijver, die helemaal vol zat met Pontederia, is na vele jaren eindelijk schoongemaakt. Heel veel kikkers sprongen weg op zoek naar veiliger oorden, maar na het vullen heb ik ze al snel weer gezien.

Twee grote struiken, die uit hun krachten waren gegroeid, zijn gesnoeid en twee andere grote struiken helemaal weggehaald. Jammer van onze blik op de groene oase en ook pech voor de vogeltjes, maar het kon zo echt niet meer. De Viburnum Tinus en de Prunus Laurocerasus "Otto Luyken" groeien wel weer, maar de uit de kluiten gewassen struikklimop, Hedera Helix Arborescens, stond te dicht naast het pad en kon niet verplaatst worden. Ook de onderstam van Prunus Subhirtella "Autumnalis Rosea", die helaas al meer dan 10 jaar dood was en is blijven staan omdat ik er ooit nog "iets"mee wilde doen, is na jaren nu toch maar weggehaald.

Als landingsplaats voor vogels en nieuwe opties voor klimplanten hebben de mannen een pergola gemaakt, die ook voor verdieping zorgt. Cees kwam met dit voorstel en omdat ik hier al wel eens aan had gedacht, kwam dit goed uit. Omdat er tijd over was in de planning kon het meteen gebeuren.

Nu ze toch bezig waren is ook een gedeelte van de tuin opgeschoond en zijn er op Cees zijn advies een nieuwe struik, de Cornus kousa Satomi en verschillende plantjes gezet. Er zijn door het gesjouw in de tuin ook wel wat planten die ik graag zag gesneuveld, o.a. Arum Italicum en  Camassia Cusickii, maar die komen volgend jaar wel weer op.

De mannen werkten hard en met plezier en ik kon steeds overleggen hoe ik het zou willen.
Prima werk Cees en Wim, ik ben blij met het resultaat, dat in gemakkelijker onderhoud voorziet de komende jaren!

Cees snoeit de Viburnum Tinus

Wim maakt de vijver schoon

De gaten voor de palen van de pergola worden door Wim gegraven. Daarna zetten de heren de pergola in elkaar.

De nieuwe pergola en invulling van het plantenvak

En de duif lacht nog steeds...

In 2008 studeerde ik af met een serie foto's over Ton en Wiesje. Van tijd tot tijd fiets ik nog steeds naar hun huisje aan de dijk, waar inmiddels alleen Wiesje nog woont, met haar oude hondje Prutske, een Cairn Terrier. Ton is jaren geleden opgenomen in een verpleeghuis. Wiesje mankeert ook van alles, maar weet het met hulp nog steeds te redden.

Keuken met lachende duif

Wiesje en Prutske

Wiesje toont haar postoel

Wiesje

Prutske

Galanthus - Sneeuwklokjes

Trymming

Deze stond er eenzaam bij, ik weet niet welke dit is

Hammamelis

Cornus Alba met Brigadier Mathias

Little Greeny

Op 4 februari j.l. was ik op bezoek in de tuin van Annie Fallinger in Dordrecht, houder van de Nationale Galanthus Collectie. Het was bewolkt en koud, later begon het ook nog te regenen, maar het was voor een niet-kenner als ik ben toch de moeite waard om al die verschillende klokjes te zien!  En er waren er door het koude weer van de afgelopen weken nog niet eens zoveel, volgens de meneer die ik bij de ingang sprak. Hammamelissen en Cornus Alba gaven er hier en daar een warm tintje aan. Vrijdag 17 en zaterdag 18 februari is er nog een herkansing! De toegang is slechts 2 euro.

Annie Fallinger, Dordrecht

In de schuur waren sneeuwklokjes te koop, evenals allerlei hebbedingen, natuurlijk allemaal voorzien - of in de vorm van - klokjes. Ik kocht wat kaarten en ook, omdat ik ze spaar, een belletje. Mijn tuin is niet zo geschikt voor deze tere bloeiers, maar misschien dat ik de volgende keer de verleiding niet ga weerstaan om er toch wat te kopen. Nooit geweten dat er zoveel verschillende zijn (ik hoorde ergens het getal 1.000 of zelfs 1.500). Wat ik ook niet wist, is dat deze bolletjes soms voor heel veel geld de toonbank over gang, met als uitschieter, denk ik, een bolletje van 500 pond!
   
Meer over sneeuwklokjes op de site van de Nederlandse Tuinenstichting, met een interessante documentaire van Harry Pierik: Hof van Eden - Sneeuwklokjes in de verborgen stadstuin

Knobbelzwaan op het ijs

Knobbelzwaan

Dat is toch van een treurigheid...#2

Legowoning Sterrenburg

Er zijn heus wel mooiere Legowoningen te vinden in de wijk, maar wat een aanfluiting vormt een woning als deze. Gevelonderhoud schijnt lastig te zijn, een likje verf zou echter al wonderen doen. Er kunnen natuurlijk allerlei redenen voor zijn waarom er geen onderhoud wordt gepleegd, gebrek aan geld of ziekte om maar wat te noemen. Toch jammer!

Dordrecht e.o. # 2

Damhertje op de Zeedijk

Damhertje met koe

Tot mijn verrassing zag ik gisteren tijdens een fietstochtje dit damhertje tussen wat koeien lopen. Het dook ineens op vanuit de waterkant en ik maakte snel een foto met mijn telefoon. Fiets aan de kant gezet, rugtas geopend en camera eruitgehaald met de idee dat het hertje wel snel zou vluchten, maar niets was minder waar. Ik kon rustig wat foto's maken. Er stopten meer mensen en een meneer op zijn fiets zei dat hij dit hertje al eerder hier gezien had, langs de weg, bij andere koeien een eindje verderop. Volgens hem was het een tam hertje, misschien wel daar met opzet gebracht.
Ik weet het niet, maar tam leek het diertje zeker, zo onverstoorbaar als hij bleef grazen tussen die koeien!

Dat is toch van een treurigheid...#1

Een week of wat geleden kwam ik deze paardjes tegen, tijdens een wandeling in onze woonwijk Sterrenburg. Het zullen heus geen ongeoorloofde toestanden zijn, want ze staan midden tussen de woonhuizen en er is ook een weiland bij, maar ik vond het een erg treurig gezicht en moest meteen denken aan de woorden van Maarten van Rossem, vandaar de titel. Misschien iets voor een nieuwe serie?

Nog enkele familiefoto's van de plantdag

Nieuw leven!

Lindeboom

Het wordt tijd om mijn Blog weer nieuw leven in te blazen!

De afgelopen jaren waren wat roerig, met aandacht en zorg voor onze ouders - mijn vader en schoonmoeder - die inmiddels beide overleden zijn. Ik kon me er maar niet toe zetten om te schrijven of veel met fotografie te doen, behalve in de vakanties.

Gisteren hebben wij, op initiatief van mijn schoonzus, op een prachtige novemberdag een lindeboom geplant in Herdenkingsbos De Vlinder, samen met andere familieleden.



Met het planten van deze boom zijn mijn schoonmoeder en mijn al in 1980 overleden schoonvader symbolisch herenigd, op een mooi plaatsje in het natuurgebied De Elzen in de Louise en -Cannemanpolder. Op een lessenaar tafel zijn hun namen gegraveerd, met een toepasselijk gedichtje van Fetze Pijlman: Onder de bomen

Gezamenlijke inspanning!

 

 

 

 

Een deel van de familie bekijkt de teksten.