Uitwerking opdracht (1)

Ik ga proberen de opdracht voor mezelf samen te vatten.

Het gaat er deze periode om je plaats in het vakgebied te zoeken. Het is een logisch vervolg op de laatste periode uit F2 waarbij de vraag werd gesteld: hoe verhoud ik mij tot het vakgebied en hoe bepaal ik mijn positie daarbinnen? Inhoudelijke verdieping is cruciaal om tot nieuwe inzichten te komen. Wat blijk ik te fotograferen en waarom?
Het onderzoek (tekstueel, inhoudelijk en visueel) dient te leiden tot het antwoord op deze vraag. Hierbij wordt de wijze van benadering/kadrering steeds belangrijker evenals het vertalen naar een eigen beeldtaal en het vinden van je eigen weg, het vermogen om je eigen standpunt te visualiseren.

Waar begin ik mee?
Uit de opdracht distilleer ik het volgende:
1. Aan de hand van eerder gemaakt werk of een sociaal-maatschappelijk facet hiervan volgt verder onderzoek. Wat is de context van waaruit je keuze tot stand is gekomen?
2. Stel jezelf een vraag, positioneer jezelf in de rol van een (mogelijke) opdrachtgever, definieer een communicatief doel.
3. Wat blijk ik te fotograferen en waarom?


Ad 1. de opdracht van kraak en anti-kraak vorig jaar is me beter afgegaan dan ik aanvankelijk verwachtte. Buiten het feit dat ik het nog steeds moeilijk vind om mensen te laten figureren in mijn werk, of ze te portretteren ben ik eigenlijk wel gevallen voor documentaire fotografie. Ook vond ik het heerlijk om in die huizen rond te dwalen en de juiste plekken te vinden.

Over de context van mijn keuze
Aan mijn keuze voor de Klokkenberg liggen verschillende motieven ten grondslag.
Ten eerste speelt de emotionele kant een grote rol. Ik word al jaren als een magneet naar dat gebouw toegetrokken, hoewel ik niet heel vaak ter plaatse ben geweest de afgelopen 40 jaar.

Als kind had ik tuberculose (TBC) en heb ik een kleine drie jaar in de Klokkenberg gelegen, van 1958 t/m 1960. Het vervelende is dat ik er helemaal niets meer van afweet, slechts een handjevol foto’s en de verhalen van mijn vader en reeds overleden moeder getuigen van deze toch zware periode. Wellicht heb ik alles diep in mijn geheugen verstopt en liggen de herinneringen slechts te wachten tot de poort opengaat. Misschien dat ronddwalen in het gebouw me daarbij zal helpen.

Mijn zwager heeft een tijd doorgebracht in het allergiecentrum, mijn vader heeft in de Klokkenberg een Open Hart Operatie (OHO)ondergaan en mijn nichtje is opgenomen geweest in het centrum voor kinder- en jeugdpsychiatrie De Mark.

Ten tweede
Wellicht door mijn vroegere langdurige verblijf in het sanatorium heb ik een zwak voor ziekenhuizen ontwikkeld. Ik word erdoor gefascineerd kom er graag, heb ook een poosje gehad dat ik er zou willen werken.

Ten derde heb ik iets met gebouwen en architectuur en is de Klokkenberg niet alleen een monumentaal pand van ruim 60 jaar oud, maar ook een landelijk begrip. Een pand dat over een poosje voor de zoveelste keer een transformatie zal ondergaan, dit keer tot een modern woonzorgcomplex. Het zou mooi zijn om vóór die tijd nog een gedeelte van het collectieve geheugen van dit markante sanatorium vast te leggen en zo het heden met het verleden te kunnen verbinden.