De voor de presentatie geselecteerde foto’s heb ik klein afgedrukt, omdat ik de beschouwer wil laten zoeken naar wat er op de foto staat, zoals ik zelf gezocht heb naar mijn herinneringen. Het zijn 2 foto’s op één 10x15 formaat geworden. .
Het lijkt me een reeks toe, die eindeloos door kan gaan, gesymboliseerd door de uitwaaierende poster, waarbij het lijkt of beelden uit het verleden aan het loskomen zijn. Ik ben zelf aan het printen geslagen op mijn Canon Pixma ip5200 en heb afdrukken gemaakt op Canon Photo Paper Pro Super High Gloss. Ook heb ik Photo Paper Plus Semi-gloss geprobeerd, maar ik vond de Pro er in dit geval beter uitkomen. Na gisteren de hele dag aan het printen te zijn geweest, liggen er nu 3 keer 8 foto’s in verschillende formaten, zodat ook Huub, de techniekman, duidelijk kan zien wat ik gedaan heb. Ik heb drie verschillende camera’s gebruikt, deze periode.
Ik wil mijn oude fotootjes erbij hangen, maar liever niet de originelen. Ik heb ze ingescand en opnieuw afgedrukt, zonder ze te verfraaien dus met de beschadigingen, als metafoor voor de littekens van mijn longen en ziel. Met deze foto’s is het immers allemaal begonnen, dus ze horen er voor mij helemaal bij. De poster die ik heb gebruikt in de kapel, eveneens lichtelijk gehavend, hang ik ook op. Deze is samengesteld uit gewone, aan elkaar geplakte A4’tjes papier, omdat ik hem alleen wilde gebruiken om aan te duiden dat de afbeelding van mijn communie zo lang geleden, zich nu op dezelfde plek bevindt.
Morgen is de dag des oordeels aangebroken. Ben ik er klaar voor? Kun je daar ooit helemaal klaar voor zijn? Selecteren is een moeizaam proces, je denkt het voor elkaar te hebben, maar je blijft twijfelen. Deze keer had ik het gevoel dat het wel iets beter ging dan de vorige keren. Na zaterdag dan. Tijdens de bespreking bleek dat ik toch voor te veel foto’s had gekozen. De vrijdag ervoor had ik nog nieuw werk gemaakt en dat wilde ik ook graag erbij betrekken. Uiteindelijk bleken het zo’n 20 à 25 foto’s te zijn en dat wilde ik terug zien te brengen naar 15 à 20. Teveel, vond Sander. Ik moest naar de kern van de zaak zien te komen, de essentie van mijn zoektocht laten zien in misschien 8, of 3 beelden, of zelfs maar één beeld.
Zodoende ben ik na thuiskomst zaterdagavond meteen weer aan het stoeien gegaan. Hm, 3 of minder foto’s vind ik echt te weinig, eerst nog maar eens een nachtje erover slapen. Zondag dacht ik dat ik het aardig te pakken had en heb ik gedurende de dag steeds meer uitgegooid, tot ik er 12 over had. Daarna weer eens gekeken wat ik bij elkaar kon leggen en wat niet. “Kill your darlings” zoals dat heet in de literatuur, want voor het beeldrijm was het toch echt noodzakelijk om enkele lievelingetjes van het menu te schrappen. Dit gaf meteen lucht om tot de essentie te komen en zo hield ik 8 foto’s over. Mijn gevoel en opkomende emoties speelde bij deze selectie een duidelijke rol. Natuurlijk heb ik afgelopen week vaak zitten twijfelen of het zo wel goed en genoeg was, zo zit ik nu eenmaal in elkaar, maar bij het opnieuw bekijken en herschikken van mijn foto’s kwam er toch een soort rust over me van, dit is het.
Ik heb weinig tot geen echte herinneringen, maar flarden van door mijn ouders vertelde verhalen warrelen door me heen. Ik stel me dan ook een meisje voor dat gedurende de jaren dat ze daar op bed lag verlangend naar buiten keek naar de bomen in de verte en bezie de nu volgroeide bomen door elk raam waar ik door kijk van buiten naar binnen en van binnen naar buiten.
Fotograferen is herinneren, vast houden wat je dreigt te vergeten. Dat is denk ik éen van de redenen waarom ik ook zo graag fotografeer. De herinnering geeft voedsel aan het heden, zo las ik in een prachtig boek, met foto’s citaten en tekstfragmenten, van Carine Cuypers, getiteld: De magie van Rome en het sublieme gemis. Fotografie is hartstochtelijke ontkenning van de tijd. In een foto gaat het verleden wat minder voorbij: het stolt. Foto’s vormen een houvast, de sfeer komt terug bij het zien van foto’s.
1 comment:
oeps ik ben hier wat achter op geraak.
tja selecteren is erg moeilijk, na een eerste selectie, steeds een tweede en nadien een derde doen ;o)
Post a Comment