Dat wat geweest is

Tekst Presentatie Eindexamen

DAT WAT GEWEEST IS: HERINNERINGEN VOOR DE TOEKOMST

Mijn scriptie gaat over herinneringen.
Door mijn onderzoek raak ik geïnteresseerd in de aftakeling van ons geheugen door dementie. Op een Alzheimer contactavond raak ik in gesprek met Ton (81, licht dement)en Wiesje (73) en word ik uitgenodigd op hun hobbyboerderijtje.

Dit echtpaar met hun typische interieur vol verhalen en herinneringen, intrigeert mij. Ik zie twee kanten van hen. Enerzijds hun standvastigheid en kracht om hier te blijven wonen, ondanks ouderdom en gebreken. Anderzijds de vervreemding van elkaar en van zichzelf.

Ik heb er voor gekozen om niet zozeer die sterke kant te benadrukken, maar het accent meer te leggen op hun broze relatie en kwetsbaarheid, omdat die het beste samen gaan met de interieurfoto’s waar ik veel affiniteit mee heb.
Via een hele omweg ben ik zo weer terecht gekomen bij de interieurs, waar ik vóór mijn studie door gefascineerd ben geraakt.

Het huisje staat er alleen en wat eenzaam bij, de luiken gesloten als om de buitenwereld af te schermen. Twee mensen, eenzaam maar niet alleen. De man verzonken in zijn eigen wereld. De vrouw, actief bezig in een vol maar opgeruimd huis waar alle plooien worden weggestreken. Ze slapen gescheiden. Het interieur straalt geen gezelligheid uit.

Hoe lang kan dit nog duren?

De nieuwbouw neemt steeds meer omringende ruimte in beslag. De mensen worden steeds ouder, straks wordt ook hun oude huisje met de grond gelijk gemaakt om ruimte te scheppen voor de toekomst.

Met mijn foto’s wil ik hun wereld als het ware conserveren, als herinneringen voor die toekomst. Het gaat er eigenlijk over, om in herinnering te houden wat voorbij is, omdat het niet alleen de goede herinneringen zijn die er toe doen.