Zomer

De eerste twee zaterdagen van het nieuwe schooljaar zitten erop en het is in mijn hoofd aan het borrelen en bruisen vanwege de nieuwe opdracht die we hebben gekregen. Inmiddels is ook belangstellende lezers duidelijk dat ik dus door ben naar het derde jaar en dat ik het tweede jaar goed heb afgesloten, gelukkig geen zomertaak dit keer. Slechts een flink verstuikte enkel heeft wat roet in het (vakantie)eten gegooid. Op de tweede dag van mijn vakantie in Zuid-Engeland gleed ik uit in los grind en moest dat bekopen met een fors gezwollen enkel en veel pijn, zodat ik wekenlang slechts strompelend kon lopen. Ook nu speelt die valpartij me nog parten, want ik loop bij de fysiotherapeut en mag mijn voet ruim 7 weken na dato nog steeds niet te veel belasten. Ik word trouwens vanzelf teruggefloten als ik dat wel doe, omdat de pijn dan erger wordt. Foto’s heb ik de afgelopen periode alleen gemaakt vanuit de auto, tijdens een héél klein wandelingetje naar een kathedraal of natuurgebied, of gewoon vanaf een stoel of bank. Gelukkig hou ik erg van lezen en heb ik dat van de zomer dus veel kunnen doen, heerlijk liggend in de hangmat of op bed. Gemist heb ik de iets langere wandelingen natuurlijk wel en ook een paar tuinbezoeken stonden aanvankelijk in het tuinrijke Engeland op het programma. De beroemde Seven Sisters heb ik niet gezien en ook de natuurgebieden Exmoor, Dartmoor en New Forest heb ik slechts per auto doorkruist, maar genoten heb ik, ondanks die zere poot!

Persbericht

Bij het laatste blok van het tweede jaar hoorde het maken van een persbericht. We moesten net doen alsof het een officiële tentoonstelling zou worden en de tekst daarbij aan laten sluiten. Dat viel niet mee en dat is nog eufemistisch gezegd. Na herhaaldelijke aanpassingen was de tekst zover dat ie door de beugel kon, maar eerlijk gezegd vond ik mijn naam niet echt staan in dat stuk, laat staan klinken. Ook het vergelijken van jezelf met een "echte" fotograaf vond ik erg moeilijk. Ben ik wel met iemand te vergelijken, of liever gezegd: is mijn werk vergelijkbaar met dat van een (bekende) fotograaf. Helena van der Kraan spreekt me in ieder geval aan vanwege haar voorkeur voor available light en haar kijk op het alledaagse.

Persbericht

Ria Kock: Exposure
10 juni t/m 14 juli 2006
Foam_Fotografiemuseum Amsterdam besteedt door middel van kleine tentoonstellingen aandacht aan het werk van getalenteerde jonge fotografen en presenteert in het kader hiervan van 10 juni tot 15 juli de tentoonstelling Exposure, van Ria Kock

Foam acht het van groot belang jong creatief talent een podium te bieden en het publiek te wijzen op de kwaliteit en inspiratie die leeft onder de jonge generatie. De bibliotheek die nog niet als zodanig in gebruik is, is Foam’s nieuwe locatie voor kleine snelwisselende tentoonstellingen.
Ria Kock wordt in 1953 geboren in het Brabantse Roosendaal. In 1993 rondt ze haar studie aan de bibliotheekacademie af. Na jaren van twijfel neemt ze in 2004 alsnog de stap naar de kunstacademie, om zodoende eindelijk gehoor te geven aan haar al langer bestaande wens “iets méér te doen met fotografie”. Ze heeft dan met tussenpozen al haar leven lang gefotografeerd, zij het niet altijd met dezelfde gedrevenheid en passie van de afgelopen jaren.

Haar talrijke zelfportretten zijn als een zoektocht naar de Graal, waarvan bekend is dat degene die hem zoekt hem nooit zal vinden. Toch is dat ook voor haar geen reden om de queeste te staken. Het gebruik van zichzelf als model is een manier om haar onzekerheid tegenover de mens te overwinnen en biedt daarnaast zicht op het aftasten van haar eigen grenzen. Haar meest recente project Exposure is gebaseerd op de min of meer dualistische instelling die zij heeft ten aanzien van haar eigen persoon. Enerzijds is zij introvert en geneigd zich terug te trekken in haar eigen wereld, hetgeen zich soms ook lichamelijk uit in een soort verstoppertje spelen. Anderzijds vormen zelfs details uit haar privéleven geen beletsel om zich (beeldend en verhalend) te uiten op internet en wil zij ook graag met haar werk naar buiten treden. Exposure kan dan ook opgevat worden als blootstelling, ontbloting of onthulling.

Het werk van Ria Kock wordt wel vergeleken met dat van de in 1940 geboren Helena van der Kraan, wiens werk veelal persoonlijk is en letterlijk dicht bij huis, zoals blijkt uit haar stillevens, zelfportretten en portretten, waaronder die van haar echtgenoot, maar ook uit opnames van de poes op de vensterbank of een beregend raam.
Evenals van der Kraan maakt Kock zoveel mogelijk gebruik van een natuurlijke lichtval zoals zonlicht, maar ook wel van available light in de vorm van lampen, en ontleent zij genoegen aan het fotograferen van alledaagse situaties of voorwerpen. Schaduwen en spiegelingen vormen een geliefd motief en Kock wordt vaak getriggerd door wat bij toeval op haar weg komt. Zo wil ook zij een deel van haar eigen leven vastleggen.

Exposure van Ria Kock is van 10 juni t/m 15 juli 2006 te zien in Foam_Fotografiemuseum Amsterdam. Open dagelijks van 10-17 uur, do/vr van 10-21 uur. Entree: € 6,50 / info: 020 5516500 / www.foam.nl
De tentoonstelling opent op vrijdag 9 juni om 17.30 uur.

Voor-beoordeling

Wat wel vreselijk balen is dat ik gisteren al mijn werk op de academie heb laten liggen. Alle prints op A4 formaat die ik al had gemaakt voor de beoordeling, maar ook de kleinere foto's en alle contactsheets. Plus mijn, losbladige, aantekeningenschrift. Ik kwam er in de trein naar huis pas achter dat ik de hele mikmak in het lokaal had laten liggen, toen ik wat notities wilde maken. Klasgenoten gebeld, maar die waren al weg en de school natuurlijk gesloten voor het Pinksterweekend. Van de week moet ik mijn presentatie in orde gaan maken en nu kan ik het hele weekend niets met beeldmateriaal doen. Alles opnieuw printen vind ik niet echt een optie. Ik had ook mijn Dummy bij willen werken, want eerlijk gezegd heb ik tot nu toe steeds op losse blaadjes geschreven en allerlei zaken verzameld. Nou ja, dat is een goede les voor de volgende keer, toch maar direct "in het net".

In ieder geval heb ik daardoor mooi tijd om mijn Blog bij te werken.
Omdat Sander nog ziek was, was Karin er vandaag bij. Voor de opdracht van de Beroepspraktijk had ik Helena van der Kraan gekozen. De presentatie ging niet vlekkeloos, maar was wel goed denk ik. Over mijn beelden waren Petra en Karin geloof ik ook wel tevreden. De perstekst was in orde. Nu komt het heel erg op de presentatie aan. Hoe ga ik het ophangen en welke foto's precies, dat moet ik volgende week duidelijk hebben. Ik heb inmiddels voor een (fictieve) tentoonstelling bij Foam gekozen en het is de bedoeling dat we een maquette van de ruimte hebben, of tenminste de afmetingen van de wanden.

Zelfportret (4)

En opeens, na het maken van honderden foto's van mezelf, wist ik welke richting ik opwilde. Ik stond voor de spiegel, tilde mijn shirt op, zag mijn litteken...

en bedacht dat dat het was. Ik zou mezelf blootgeven. Of dat letterlijk was of alleen figuurlijk, geen idee, maar ik zou proberen die dualistische trek van mezelf in beeld te brengen: enerzijds introvert en mezelf het liefst willen verstoppen, preuts en lekker met de gordijnen dicht, terwijl ik aan de andere kant gewoon mijn leven op internet gooi, via mijn diverse weblogs en website. Een beetje exhibitionistisch trekje dus. En ja, achter dat litteken zit inderdaad een verhaal...
Wel heel confronterend hoor, deze en de volgende beelden die ik heb gemaakt! "Herinneringen" zou als thema misschien veiliger zijn geweest.

Zelfportret (3)

Zelfportret (2)

Ook aan deze foto's, gemaakt in de eerste weken van mei, is te zien dat ik nog geen duidelijke richting aan mijn opdracht heb gegeven maar verschillende dingen uitprobeerde.

Boeken

Uit het station komend viel mijn blik ineens op een felblauw oplichtende plek in de hemel, pal boven de tintelfrisse bladeren van een grote boom en omringd door de loodgrijze lucht die vast meer regen aankondigde. Natuurlijk had ik mijn fototoestel weer eens niet bij. Wel een tas vol boeken en tijdschriften, want ik was bij Donner geweest, vandaar. (Voor wie Donner niet kent, dat is een megagrote boekwinkel in hartje Rotterdam). In het Nederlands Foto Museum waar ik geweest was voor mijn onderzoek naar een fotograaf voor de Beroepspraktijkvorming, hadden ze het boek van Helena Van der Kraan niet meer op voorraad, zodat ik toch maar naar Donner ben gelopen. Tot mijn genoegen kon ik hier ook de Iris cheque inleveren, die ik als beloning voor mijn voor Punt gemaakte foto over de liefde heb gekregen, de eerste foto ooit waar ik voor betaald ben! En aangezien fotoboeken best duur zijn voor een student...
Oh ja en ik heb natuurlijk ook de tentoonstelling van Hannes Wallrafen gezien. Boeiende foto's, maar daarover misschien later meer. Ik word nu geacht samen met zoonlief voor (glutenvrije) pizza's te zorgen.

Voor Mariska

Op verzoek van klasgenoot Mariska heb ik deze foto gemaakt voor haar project "Aan tafel". Al het eten en drinken van een dag op tafel zetten en dan een foto van jezelf maken. Nog best lastig om e.e.a. te plannen, zodat ik het ook nog op kon eten, maar wel heel leuk om een keer te doen. Het is niet goed te zien dat ik glutenvrij moet eten, vandaar dat ik het logo maar even in beeld heb gebracht in de vorm van een sticker op de deksel van de crackerdoos. Voor meer info over mijn (medisch noodzakelijk) dieet

Zelfportret (1)

De tijd gaat hard en ik loop wat bij de zaken achter, maar ik laat hierbij wat zelfportretten zien die ik in het begin van deze opdrachtperiode gemaakt heb (toen ik nog zo aan het heen-en-weer zwalken was). Je kunt hier dan ook duidelijk zien dat ik nog geen thema had en van alles probeerde. Toch was het naar mijn idee niet zoals Petra zei, "als ik er maar op stond".

Voor later

Inmiddels zijn we al weer een aantal weken bezig met blok 4, periode 8: Verdiepingsopdracht. Hiervoor was het de bedoeling dat we een eerder behandeld onderwerp als uitgangspunt namen.
Ik heb na rijp beraad gekozen voor het Zelfportet, hoe moeilijk ik dat ook vind, omdat ik met deze allereerste opdracht van het eerste jaar een niet helemaal bevredigend resultaat heb kunnen halen.
De (portret)foto's van Koninginnedag dienen aldus een tweeledig doel.

Naast de foto's moeten we een titel hebben, een perstekst en zicht op hoe en waar je e.e.a. idealiter zou gaan presenteren. De titel alleen al vergt enig hersenkraken, als je nog helemaal niet weet welke kant je opgaat met je foto's. Afgelopen week moest dat toch wel duidelijk zijn/worden, vond gastdocent Petra Stavast. Na een boel zwalken en een boel foto's en feedback van klasgenoten, kom ik uit op: herinneringen/momenten die voor mij belangrijk/dierbaar zijn, 't gewone leven, omdat ik vanwege mijn slechte geheugen altijd al alles vast wilde leggen voor later.

Diverse titels zijn inmiddels de revue al gepasserd:
Kijk mij nou
It's just me
Tussen de schuifdeuren
Achter de schermen
Leven van alledag
etc.

Misschien dat "Voor later" nog wel het meest veelzeggend is.