Uitwerking van de opdracht (2)

Stel jezelf een vraag.

Daar gaan we dan. Wat wil ik toch met de Klokkenberg? Waar gaat het me nu om? Wil ik laten zien hoe het gebouw er tegenwoordig uitziet, hoe die verlaten ruimtes erbij liggen, hoe het licht over de vloer speelt en zachtjes de muren streelt? Wil ik foto’s à la Wijnanda de Roo (ja graag)? Of wil ik mijn emoties proberen vorm te geven en de zoektocht naar mijn kindzijn hier in dit sanatorium verbeelden? Kortom, ik moet weer kiezen…
Na lang denken, dubben en nog eens dubben maak ik mijn keuze: ik laat de verlaten lege ruimtes even voor wat ze zijn en probeer een verhaal te maken van mijn vergeten herinneringen, aan de hand van wat ik heb aangetroffen bij mijn bezoeken aan de Klokkenberg. Ook hier zal het licht ongetwijfeld een grote rol spelen.

Het volgende deel van de opdracht is dan: positioneer jezelf in de rol van een (mogelijke) opdrachtgever, definieer een communicatief doel.

Stel dat de directeur zijn Klokkenberg wil promoten, ik denk niet dat hij dan zit te wachten op mijn verbeeldingen. Aan de andere kant: dit wordt een verpleeghuis en mensen die hier terechtkomen houden zich ook vaak bezig met (jeugd)herinneringen. Ik heb echter een keer gelezen – toen ik onderzoek deed naar Marrie Bot - dat deze mensen geen gelaagdheid meer aankunnen, beelden moeten voor hen duidelijk zijn en dat zijn deze niet echt. Ze zouden denk ik wel geschikt zijn voor de personeelsruimten, om de band aan te halen tussen wat geweest is en wat er komen gaat. Of misschien zou ik er een boekje van moeten maken. Gezien de belangstelling van oud personeelsleden voor de film die er van de Klokkenberg gemaakt is, zou dat ook weleens een optie kunnen zijn. Er rest me niet veel tijd meer tot de beoordeling, dus de vraag is of dat wel gaat lukken.