Beroepspraktijk en andere perikelen

Er is zoveel waarover ik nog niet geschreven heb, het Symposium Spectacular City bijvoorbeeld en de gelijknamige tentoonstelling in het NAI ,waar ik in september al geweest ben.

Ik lijk voortdurend achter dingen aan te lopen. Voel constant die tijdsdruk, zeker als het om de beroepspraktijk gaat waar we van de week een mailtje van Karin over kregen. Natuurlijk, ik weet dat ik erachteraan moet, heb ook al wat contacten proberen te leggen, maar die zijn tot nu toe op niets uitgelopen. De beeldredactie van de Volkskrant kan geen stagiares gebruiken hoorde ik van Theo van Oudenaerd, met MeRy (Melanie Rijkers)heb ik een gesprek gehad, maar zoals zij zelf zei, ze werkt te onregelmatig om iets af te kunnen spreken. Marrie Bot heb ik twee weken geleden gemaild, maar van haar heb ik nog geen antwoord gekregen. Ik vraag me ook steeds af of ik het wel ga redden, met deze belasting er nog bij. Ik heb één volle vrije dag, naast de zondag en moet op deze dagen ook aan mijn opdrachten werken. Ik kan ook niet alles in de zondag proppen, want dan zijn er ook nog de sociale verplichtingen (niet alleen maar verplichtingen hoor, dan doe ik mensen tekort).

Het was goed om afgelopen week een paar vrije dagen te hebben genomen, even wat afstand nemen van de rompslomp om me heen. We zijn met zijn tweetjes een aantal dagen naar het hoge noorden geweest, naar Groningen, Friesland en (want daar stonden we op een camping) Drente. Ik wilde nog steeds een keer naar het Noorderlicht en op deze manier konden we ook nog naar het Groninger Museum, waar manlief en ik nog nooit geweest waren. Toch een beetje werk dus, vooral voor de voeten, maar we hebben er beide van genoten. Erg veel foto’s gezien, niet gedacht dat ik nog een keer verzadigd zou raken, maar dat gebeurde toch wel dit keer. In elk geval op de dag dat we in Leeuwarden waren geweest. Boeiende fotografie, vooral die van de Aziatische fotografen in dit geval, omdat zij ons een kijkje in eigen keuken tonen.

En laat ik nou toevallig nog een foto in groot formaat van Ellen Kooi tegenkomen, de ijsdame, terwijl zij net op de mailinglist van de webgrrls een beschrijving heeft gegeven van haar werkwijze. Een bijzondere verrassing!

Het satellietprogramma kwam er helaas niet meer van. In Groningen een tweetal tentoonstellingen (multimedia en foto's) van de Brailiaanse kunstenaar Miquel Rio Branco gezien. Indrukwekkend en fascinerend.

In het magazine van het Groninger Museum lees ik de volgende regels: “Hij reed langs donkere aardappelvelden met afvalresten, klei en modder. Het was mistig. Het landschap straalde iets archaïsch uit, iets van alle tijden. Hij was meteen geïnspireerd. Als hij in Nederland woonde, zou hij daarmee aan de gang gaan: het klimaat en de grond. De horizon uitgraven, zoals hij ergens schrijft.”