Fotodoos

"Geluk zit in een fotodoos".

Dit citaat komt uit een interview met Mariëtte Haveman in de Volkskrant van vrijdag 12 januari, door Karolien Knols. Kees Fens (1929-2008) schreef dit nadat hij een doos van zijn moeder had gevonden, met oude familiefoto's en besefte dat over een tijdje niemand meer zou weten wie die mensen waren. Door erover te schrijven wilde hij ze nog even vasthouden. Kijk, dat heb ik nou met die oude familiebeelden, ik wil ze ook nog even vasthouden en koesteren!

Deze foto van mij en mijn pasgeboren broertje geeft ook een aardig tijdsbeeld, we schrijven het jaar 1955

Het artikel gaat over de aanstaande Kees Fens-lezing, geschreven door kunsthistoricus Mariëtte Haveman, over kunst en herinneren. Ik ben geboeid, omdat ik altijd al gefascineerd ben geweest door het geheugen en herinneringen, waarschijnlijk door mijn eigen gebrekkige geheugen. Aan het eind van mijn vierjarige (deeltijd)studie fotografie aan kunstacademie St.Joost in Den Bosch, schreef ik in 2.008 een scriptie over de relatie tussen fotografie, geheugen en herinnering: Zeepaardjes en andere hersenspinsels

In dit stuk in de VK viel mij op dat er een familiefoto met de kinderen Havemans (1962) wordt besproken en getoond, waarop de kinderen door hun moeder gestreken pyjamaatjes aan hebben. Dat en de entourage van oude meubels en moderne gordijnen zegt volgens de kunsthistoricus echt iets over die tijd, begin jaren zestig. Dat is ook de tijd van mijn jeugd!
Vanwaar deze familiefoto? Er was haar gevraagd of ze ter voorbereiding op het gesprek over de lezing afbeeldingen van kunstwerken wilde sturen waarbij ze een historische sensatie voelde, alsof ze erbij was geweest. Naast een fresco van Giotto en een foto van kinderen op het strand stuurde ze deze foto, die volgens haar boven het kiekje uitstijgt vanwege de historische sensatie van een voorbije wereld.

Ik duik nog eens in mijn scriptie, dat is wat dit stuk met mij doet!

Wat dit stuk ook met mij doet is dat ik naar Padua wil, om met eigen ogen de Arenakapel te kunnen aanschouwen, beschilderd door de 14de-eeuwse schilder Giotto, waar ik in mijn lessen kunstgeschiedenis op de academie voor 't eerst over heb gehoord. Het blauw van Giotto!